Kıdem tazminatı; Kanun’da belirtilen asgari çalışma süresini dolduran işçinin, iş sözleşmesinin yine Kanun’da öngörülen sebeplerden biriyle sona ermesi hâlinde, işçiye (veya kanuni mirasçılarına) kıdemi ve ücreti dikkate alınarak işverence ödenmesi gereken tazminattır. Kıdem tazminatı, iş hukukunda işçinin çalışma süresinin karşılığı olarak kazandığı en önemli mali haklardan biridir.

Kıdem tazminatı, Türk iş hukukunun en köklü ve en çok tartışılan kurumları arasında yer almaktadır. İşçinin işyerine bağlılığının bir karşılığı olarak düzenlenen bu hak, zaman içerisinde ekonomik koşullar, kamu maliyesi ve işverenlerin mali yükümlülükleri gözetilerek çeşitli sınırlamalara tabi tutulmuştur. Bu sınırlamaların en önemlisi ise kıdem tazminatı tavanı uygulamasıdır. Her yıl güncellenen tavan tutarı nedeniyle uygulama, hem çalışanlar hem de işverenler tarafından yakından takip edilmektedir.

Tarihsel Gelişim ve Hukuki Dayanak

Kıdem tazminatı ilk kez 1936 tarihli 3008 sayılı İş Kanunu ile Türk hukuk sistemine girmiştir. Ancak bu dönemde kıdem tazminatına ilişkin herhangi bir tavan sınırlaması öngörülmemiştir. İşçinin ücreti ne kadar yüksekse, ödenecek kıdem tazminatı da buna paralel olarak artmaktaydı.

Zamanla özellikle;

Yüksek ücretli çalışanlar bakımından ortaya çıkan yüksek tazminat tutarları,

Kamu işverenleri açısından artan mali yük,

Ekonomik istikrarsızlık dönemlerinde bütçe dengelerinin korunması ihtiyacı gibi nedenlerle kıdem tazminatının........

© Hukuki Haber