Son yıllarda sosyal medyada sıkça karşımıza çıkan sahneleri hatırlayın:
Uçağın kalkış anı, cam kenarından çekilmiş bir video, arka planda motor sesi… Ve kendinden emin cümleler:
“Burada emeğimin karşılığını alamadım… Yurt dışı bana daha iyi bir hayat sunacak.”

O anlar, Türkiye’de doktorluk mesleğini değersizleştiren bir algı yarattı. Oysa gerçek şu: bu ülke, zor zamanlarında bile doktoruna hep başka bir gözle baktı. Hekimlik, toplumun gözünde kutsal bir meslekti ve hâlâ öyledir. Biz çocuklarımıza doktor olacak diye sevinir, onların bu kutsal mesleğe adım atmasını gururla izleriz. Çünkü doktorluk, sadece bir meslek değil; insan hayatına dokunmak, güven vermek ve toplumun en zor anlarında yanında olabilmektir

Ancak gidişler oldu, yıllar geçti… Geçtiğimiz yıl yurtdışına giden 412 doktordan 249’u geri döndü. Evet, geri döndüler… Aynı hastanelere, aynı beyaz önlüklere, aynı topraklara. Ve işte tam burada sormak gerekiyor: Peki, ne değişti?

Dönüşün Ardındaki Gerçek

Geri dönüşün tek bir nedeni yok elbette. Belki “ideal ülke” sandıkları yerin sanıldığı kadar kusursuz olmadığını gördüler. Belki “doktor” unvanının her ülkede aynı prestiji sağlamadığını deneyimlediler. Belki de memleketin insanının samimiyetini, hastanın şükran dolu bakışını, bir “Allah razı olsun”un içtenliğini........

© Haber Gündemim