Geçen hafta sonu Berlin’de gerçekleşen ve Kürdistan kadın hareketi tarafından organize edilen konferansın yankıları sürüyor. Dünyanın 42 ülkesinden 800 kadını bir araya getiren konferansta, farklı kadınlar ve kadın hareketleri, kadınların hem yerel hem de ulus ötesi bir düzeyde dünyayı değiştirecek bir güç olmalarının imkanlarını tartıştılar. Birbirlerinin mücadeleleri ve bu mücadeleler çevresinde ürettikleri diller ve sloganlarla tanıştılar. Konferans esnasında özgürleştiler, özgürleşmelerini birbirlerine bulaştırdılar. Bu yazıda konferansın bana göre en anlamlı anlarından bir kesit sunmak istedim. Bu anların kadın birikiminin kolayca anlatılması mümkün olmayan tarihinin vücut bulmuş halleri olduğunu düşünüyorum. Her an arkasına inanılmaz bir emek, bedel ve direnç gücünü alıyor ve kadınların maneviyatı diyebileceğimiz bir atmosferi yaratıyor. Başka kadınların başka yerlerde İran’da, Sudan’da, Hong Kong’da, Şengal’de, Rojava’da, Latin Amerika’da, New York sokaklarında, Uganda’da, Gana’da hali hazırda hayatta kalmakla özgürleşmenin ister istemez aynılaştığı bu vahşi dünyanın her yerinde yarattığı izleri derinleştiriyor.

Bir kere Kürdistan Kadın Hareketi dışında dünyada hiç bir kadın hareketi Berlin’in ortasında böyle bir konferansı sadece öz gücüne dayanarak düzenleyemezdi. Konferansa katılan kadınların büyük bir çoğunluğu hareketi birebir tanıyor, hareketin çizgisine güven duyuyor, mücadelesine saygı duyuyordu. Konferans bu anlamıyla Kürt Özgürlük Hareketi’ne topyekûn savaş açmış NATO’nun yuvasında, kadın gücüyle NATO’ya meydan okuyordu. Konferansı yine büyük çoğunluğu Kürtlerden oluşan ama yanında Almanyalı dostlarını da almış gönüllü ve kolektif bir emek örgütlemişti. Yüzlerce konuk Kürt ailelerin evlerinde kalıyor, genç Kürt kadınları konferansın........

© Gazete Karınca