“Askerden geldim madene girdim. Sigortam olsun, bir geleceğim olsun istedim. Bugünkü aklım olsaydı değil 16 yıl, bir gün bile çalışmazdım” dedi Sayım. Amerika'da yayın yapan The World Radyosu için kendisi ile söyleşi yapmaya İstanbul'dan gelen, uzun yıllardır Türkiye'de çalışan Gazeteci Durrie Bouscaren ve onun çevirmenliğini yapan İran asıllı Sima Ghadirzadeh’e söyleşi başlamadan önce espriler yapan, sürekli yüzü gülen Sayım, kayıt cihazına bağlı mikrofona konuşurken sık sık hüzünlendi, gerildi, öfkelendi...

Adını söylerken “Sayım, ‘i’ ile değil ‘ı’ ile. Nüfus sayımı var ya hani. İşte o sayım” diye şakalar yapıp gülüyordu. Çine-Muğla kara yolunun kenarında bulunan Yağcılar köyünde, zeytinlikleri, sebze-meyve bahçelerini ve bunları tam ortasından bıçak gibi bölerek geçen kara yolunu yüksekten gören bir tepenin yamacında ki evini konuklarına gezdirirken de oldukça keyifliydi. Mart ayının son günlerinde doğadaki uyanış iyice hızlanmış, kimi ağaçlar çiçeklerle bezenirken, kimisinin dalları tomurcuklanmış, zeytinliklerin içinden Madran Dağı’nın ormanlarına kadar yemyeşil bir örtüye bürünmüştü her yer.

Sayım ve eşi çay demleyip, masanın üzerine koydukları kır çiçekleri eşliğinde evlerinde, ellerinde ne varsa konuklarının önüne serdiler. Doğanın türlü ses ve renkleri arasında, iki katlı evin bahçesinde ki kadife çiçekleri ve kekik kokuları eşliğinde yapılan ve yaklaşık bir saat süren söyleşide Sayım bir madendeki günlerine bir silikozis hastası olduğunu öğrendikten sonra çektiklerine gitti geldi...

“2012 yılıydı sanırım. Bir halsizlik belirdi bedenimde. Elim kolum kalkmıyor, biraz çalışınca hemen yoruluyordum. Aslında çok normaldi. O kadar ağır koşullarda, bazen 16 saat çalışıyorduk! İşten eve gelip daha uyuyamadan yeniden çağrılmışlığım çok oldu. Çalışma ortamı dersen her taraf toz, toprak, gürültü...

Halsizliğim geçmeyince, aksine daha da artınca içime bir şüphe düştü. Acaba dedim, benim ciğerimde de mi toz........

© Evrensel