Yüksek enflasyonun gelir dağılımını bozan ve özellikle ücret gelirlerinin refah kaybına yol açan en önemli faktörlerden birisi olduğunu çok iyi biliyoruz. Geçtiğimiz iki yılda bunu bir kere daha fazlasıyla anladık. Ücretlerde nominal artışlar zaman zaman güçlü olsa da reel kayıplar daha fazla ön plana çıktı. Ücret artışlarının enflasyon farkı ve üzerine ilavelerle ilerlediği ve aslında bir kayıp ortaya çıkmadığı söylenebilir. Bunun çok doğru bir görüş olmadığı kanaatindeyiz. Ücret artışları ilk anda enflasyonu karşılıyor ve kısmen üzerine çıkıyor görünse bile ücret artışına dayalı fiyat artışlarının hızla devreye girmesi 1-2 ay içerisinde asgari ücreti reel olarak tekrar gerileterek aylarca reel kayıplara yol açabiliyor. Üstelik asgari ücretin daha çok temel gıda ve ihtiyaç ürünlerine yöneldiğini dikkate alacak olursak, barınma, ulaşım, beslenme gibi kategorilerde yıllık ortalama artışın manşet rakamın çok üzerinde olduğunu görebiliriz. Örneğin son verilere göre kira, ulaşım, işlenmemiş gıda, lokanta, otel gibi sektörlerde fiyat artışları �‘ların üzerinde seyretmektedir. Manşet enflasyonun b olduğunu dikkate alacak olursak, asgari ücretlinin refahını yansıtan reel kayıp çok daha fazla görünmektedir.

Asgari ücret yoksulluktan korumalıdır

Konunun diğer bir boyutu, asgari ücret artış oranının daha üst kademe ücret artışlarına aynı oranda yansımaması ve ortalama ücretlerin asgari ücrete doğru yakınsamasıdır. Bu çerçevede orta gelir gruplarının kayıpları çok daha fazla oluyor. Yılsonu enflasyonunu dikkate aldığımızda, tüm yıl yaşanan yüksek enflasyonun etkilerini dışarıda bırakmış oluyoruz. Bu çerçevede beklenen enflasyon olarak yılsonunu değil ortalama enflasyonu hatta tüm mal ve hizmetleri içeren deflatörü dikkate almak........

© Ekonomim