Son 50 yılda milyarlarca kalkınma yardımı harcanmasına rağmen, sadece yedi ülke en az gelişmiş ülke (EAGÜ) statüsünden çıkabildi. BM 2023 verilerine göre az gelişmiş ülke sayısı 45. Görünen o ki, daha iyisi yapılabilir.

EAGÜ’ler hem küçük hem de büyük pazarlardan oluşuyor. Yüzyılın sonunda, bu ülkelerden 19’u dünyanın en kalabalık 50 ülkesi arasında yer alacak. Toplam 2,5 milyarlık nüfuslarıyla dev bir potansiyel satın alma gücüne sahip olacaklar. 2100 yılında dünyanın en büyük 20 şehrinden 12’si, bugün EAGÜ olan ülkelerde olacak.

EAGÜ’lerin 33’ü Afrika’da bulunuyor. Afrika kıtasının en büyük sorunlarının başında enerji geliyor. Elektrik ise bu sorunların başını çekiyor. Afrika ülkelerinin tamamı, Güney Afrika hariç enerjide dışa bağımlı. Bu bağımlılığın en önemli nedenleri arasında ise hükümetlerin yetersiz ekonomi politikaları, rüzgâr, su ve güneş gibi doğal enerji kaynaklarından yeterince faydalanılamaması olarak gösteriliyor.

Afrika’da enerji sorununun son yıllarda hızla artmasının temel nedeni hızlı şehirleşme. Kıtadaki şehirleşme oranının 2030’da yüzde 64’e, 2050’de ise yüzde 81’e ulaşacağı tahmin ediliyor. Bu tablo, Afrika’da yerli üreticilerin güçlendirilmesi gerektiğini net bir şekilde ortaya koyuyor. Afrika’da yerli üreticiler enerji piyasasında söz sahibi olabilirse, istihdam başta olmak üzere birçok sorunun çözülmesi mümkün.

Ölçeklendirme sorunu

Bu ülkeler, yenilenebilir enerji yatırımlarını ölçeklendirmekte zorlandıkları gibi, birçoğu modern teknolojilerin sözleşmesini yönetecek uzmanlıktan da yoksun durumda.

Çok taraflı kalkınma bankaları ve kalkınma finansmanı kuruluşlarının kendi konfor alanlarının dışına........

© Ekonomim