Gazze, yalnızca coğrafi bir bölge değildir; insanlığın vicdan terazisidir. Bu topraklar, onlarca yıl boyunca işgalin, yıkımın ve sistematik şiddetin en çıplak haliyle yaşandığı bir laboratuvar gibi dünya kamuoyunun gözleri önünde durmaktadır. Çocukların gökyüzüne değil, bombardıman seslerine uyandığı, annelerin evlatlarını toprağa verirken gözyaşlarına bile izin bulamadığı bu coğrafyada “kutlama” kelimesi bir lüks, hatta zaman zaman bir gaflet haline gelebilir. Zira Gazze’de henüz savaş bitmemiş, zulüm sona ermemiş, adalet ise hiç ama hiç yerini bulmamıştır. Bu nedenle bugün yapılması gereken şey, zafer naraları atmak değil, tarihi ve stratejik bir hazırlığın ciddiyetine bürünmektir. Çünkü düşman hala aynı düşmandır; planları bitmemiştir, saldırıları durmamıştır ve inanın durmayacaktır.

HAMAS Hareketinin ve diğer direniş gruplarının elde ettiği bazı taktik başarılar elbette kıymetlidir; ancak bu başarıları nihai zafer gibi sunmak, ümmeti rehavete sürükleyebilecek tehlikeli bir algı oluşturur. Rehavet ise tarihte defalarca gösterdiği gibi en büyük yenilgilerin kapısını açar. Kutlamalar, mücadele tamamlandığında yapılır. Oysa Gazze’de mücadele, askerî, siyasi, ekonomik ve psikolojik boyutlarıyla hala........

© Doğruhaber