Çocukluğumuzda en önemli eğlencemiz sinemalardı…
Film başladığı anda salondaki ışıklar sönerdi…
Bir dakika geç kalana ise elinde fener tutan teşrifatçılar eşlik ederdi…
“Burası boş oturabilirsiniz” deyip, koltuk gösterirlerdi…
Yol göstericilik hayatın her alanında gereklidir…
Çocuğunuza bazı durumlarda nasıl davranacağını, kendini nasıl koruyacağını anne-babalar anlatırdı…
Yaşı ilerlese de her çocuğun yol gösterici anne ve babaya ihtiyacı vardır…
Bizim gibi küçük toplumlarda anne ve babanın, hatta öğretmenin yaptıklarını, siyasi yaşamda ‘üst düzeydeki’ devlet görevlilerin de yapması son derece önemlidir…
Cumhurbaşkanı, Başbakan, Bakan, kurum yöneticisi, gerektiği zamanlarda yol göstermelidir…
Toplumun ihtiyaçlarını tespit eden, moral dopingi yapan, cesaretlendiren ve güven veren bir yönetim anlayışı en fazla bizler için gereklidir…
Bu konuyu ele almakta çok geç kaldığımızı da biliyoruz…
Barış Harekâtı öncesinde Kıbrıslı Türkler çok büyük acılar çekmişti…
Binlerce insan silah zoruyla evini, işini, köyünü terk........

© Diyalog Gazetesi