Kıbrıs’ın en çetin yıllarıydı…
Fakirlik ve yokluk vardı…
Ayrıca hayatta kalma mücadelesi…
Aylarca evinden uzak, sığınaklarda, okul sınıflarında barınma zorunluluğu yaşandı…
İşte o çetin yıllarda altı erkek çocuğu dünyaya getiren kadınlardan biri de benim anamdı…
Şerif Akar…
Yüreği sevgi dolu bir anne…
Pişir, kurtar, yıka, ütüle; okula, askere gönder…
Her yolculukta evladın dönüşünü bekle, dur…
O’nun en büyük mutluluğu evlatlarının başarısıydı…
Onlarla birlikte geçirdiği her dakika önemliydi…
Göremediği ve özlediği zamanlarda........

© Diyalog Gazetesi