Eşyalarımı eve taşıdıktan sonra önce kuşların yemliklerini dol-durdum. 
Hafta sonunu arkadaşlarımla geçirmiş ve onlar uyanmadan çıkmıştım. Kahvaltısız; kuşlardan bile açtım ve açlığa hiç ta-hammülüm yoktur. 
Ama önce misafire hizmet, diye düşündüm. 
Kuşlar mı misafir ben mi bu bahçede, o ayrı hikâye. 
Kuşlar aç mı tok mu, o ikinci bir ayrı hikâye. Muhtemelen değil-lerdir. 
Uzman değilim ama izlediğim kadarıyla kuşların saatlerine hâkim olan üç şey var, yavru bakmayı saymayacak olursak: ka-rın doyurmak, sevişmek ve oynamak. 
Bu da kuş olmayı mutlu bir varlık biçimi yapıyor.
 
Son birkaç yıl içinde bahçeme uğrayan kuşların çeşidi de sayısı da arttı. Bunda bahçeyi yaban hayat için mümkün olduğu kadar dost bir yer hâline getirmemin rolü var sanırım. 
Nasıl yaptın bunu diye soracak olursanız... Yapmaktan çok yapmayarak diyebilirim. 
Amacım bahçeyi sadece kuşlara değil yılan, kirpi, kertenkele, tilki, böcek, solucan, mantar........

© Diyalog Gazetesi