Mutlu muyum? Hayır. Mutsuz muyum? Hayır. Gergin miyim? Hayır. Yalnız, hayatla ilgili tüm iştahımı, hevesimi kaybetmiş gibi hissediyorum. Depresyonda olduğumu sanmıyorum. Günlük sorumluluklarımı yerine getiriyorum, işlevselim. Felaket senaryoları içinde boğulmuyorum ama umut doluyum da diyemem. Akıntıda sürükleniyor gibiyim. Yorgun, bıkkın hissediyorum. Bazen içimi kocaman bir boşluk hissi kaplıyor. ‘Bitse de gitsek ‘diyorum kendi kendime. Bazı şeyleri yapmak için geç kaldığımı, vazgeçmek için de erken olduğunu biliyorum. Öte yandan, yeni bir şeylere başlamak için de motivasyonum yok. Hayattan kopmadım ama hayatla bağlantımın olduğu da şüpheli. Tam olarak ne yaşadığımı bilmiyorum.

Eskiden böyle değildim. Daha enerjik, daha istekli idim. Hedeflerim vardı. O hedefler uğruna mücadele veriyordum. İçimde heyecan vardı. Şu an yaptığım birçok şeyi sadece yapmak için yapıyorum. İnsanlarla konuşmak, buluşmak çok yoruyor. İnsanlara karşı tahammülüm azaldı. Sosyalleştiğim zamanların çoğunda kelimenin tam anlamıyla bayıyorum. Evde tek başıma oturup dizi izleseydim daha iyiydi diyorum. Depresyonda olup olmadığımı çok sorguladım ama ne hayatla ilgili ne kendimle ilgili ne de başkalarıyla ilgili olumsuz........

© Diken