Eski Türkiye’de bir yılda yaşayacağımız olaylar silsilesini bir haftada yaşadık.

Çok övünülen yeni Türkiye bu mu?

Kalsın almayalım. Biz eski Türkiye’de de çok mutlu ve umutlu değildik ama en azından ne kurumlarımız ne de insanlarımız bu kadar kokuşmuş ve çürümüştü. Biz ne hale geldik böyle.

En acısı bizim sektörde yaşananlar.

Bizim mesleğe başladığımız yıllarda sadece polis muhabirlerine yönelik bir algımız vardı. Kendini polis gibi gören, mesleğin gerektirdiği mesafeyi korumayıp o kurumla kendini özdeşleştiren meslektaşlarımıza pek iyi gözle bakmazdık.

Günümüzde ise hangi dala bakarsa baksın haber kaynaklarıyla arasına mesafe koyan meslektaşlarımızın sayısı parmakla gösterilecek kadar azaldı.

Güç, iktidar ve para aşkı meslek aşkına galebe geldi. Yancı medya, foncu medya derken bir de uyuşturucu, fuhuş ve tacizci medya iddialarıyla dumura uğradık. Umarım bu iddialar doğru çıkmaz.

Diğer meslekler kendi iç tartışmalarını yapsınlar. Ama bizim medyamızın da artık bir arınması, kendi iç temizliğini yapması şart oldu.

Medyadaki bozulma özel televizyonlar kurulmadan önce başlamıştı. Meslek dışından gelen gazete patronları ile başladı bu iş. Bu yeni........

© Cumhuriyet