Kılıçdaroğlu’nu gündemin dışına bir çırpıda itekleyip, geçmişin ve seçimin tüm faturasını kaybedenin hanesine yazmanın rahatlığıyla, “plana sadık” tüm karakterlerin hiçbir şey yokmuş gibi siyaset sahnesinde cirit atmasına ses etmeye yan bakışlar atılıyor bu ara.

En son söyleyeceğimi en başta söylemem gerekirse, kocaman bir pişkinlik hali maalesef hepimizin üzerinde tepiniyor ama asıl sorun “yeni” ve “yenilikçi” söylemlerle kendi var olma biçimimizi, pragmatist tutumlarımızı, beklentilerimizi siyasetin döngüsüne uyduruverişimizde.

Derdim Kılıçdaroğlu savunmak değil. Tüm eleştirileri “Kılıçdaroğlu savunuyor” salvosu üzerinden karşılayanların asıl amacının da, kaybedeni nefret öznesi haline getirip, sistemi, çapraşık ilişkileri ve nihayetinde devletin operasyonel tutumunu göz önünden kaçırmak olduğunu biliyoruz. Eski ama etkili bir yöntem bu ve hala karşılık buluyor olması ise siyasetin vasat ötesi bir hal almasıyla çok ilgili kanaatimce.

Kaybettirme operasyonunun aktörleri, birbirleriyle olan ilişkileri ve sonuçları görünmek ve konuşmak istenmiyorsa evet orada ortak bir suç ortaklığı var demektir.

“Kılıçdaroğlu savunuyor” diyerek bir başkasını parmakla işaret edenlerin aslında “yeni” olana yaranmak ve güçlü pozisyonda olanın gözünde alan açmak için çırpınmalarının bir sebebi belki de budur.

CHP’de “yeni” diye sunulan şeyler neler? “Partiyi sola çekme” iddiası ile pratiğin ters orantılı olmasının, söylem ile hayata geçirilenin birbiriyle uyumsuzluğunun ahvali ve en önemlisi en sağda olanla kurulmaya çalışılan ortaklığın ve bu sonradan görme lider hallerinin, canhıraşlığın sebebi nedir gerçekten?

Sanırım kimse bunu konuşmak istemiyor. Çünkü bir kez konuşulmaya başlanırsa, ortada esasen yeni diye bir şey olmadığı, devlet dahil herkesin, kendi hesabınca müesses nizama uygun olarak konumlanıp, pozisyon aldığı ortaya dökülecek. Daha da fenası “her şey olabildiğiniz ama rezil olmadığınız” ülke ortalamasında, sıranın nihayet kendine geldiğinin sevinç gösterileriyle karşılayanların hadsizlikleriyle boğuşacaksınız.

Kurduğu övgü cümleleri ile, “beni görün” yarışlarının ve ayak altında ezilen yeni yetmelerin, sabırsızların hali size de acıklı gelmiyorsa, hepten yanmışız demektir. Çünkü bunlar iktidarın çeperinde değil, muhalefetin çeperinde cereyan ediyor artık. Olay mahalli aşırı vıcık yani.

Irkçı, nefret söylemleriyle bir bütün, cinsiyetçi ve lümpen bir belediye........

© Artı Gerçek