İnsanı sevmek, sevebilmek bana göre bir nasip işidir. Çünkü insana Yüce Mevla’nın kudret eli değmiştir.
Yüce Yaratan Hicr suresi 29. ayette şöyle buyurmuştur: “ Ben, onun yaratılışını tamamladığım ve ona Ruhumdan (hayat ve şuur sırrımdan) üflediğim zaman, siz hemen onun (halifelik makamına hürmet) için secdeye varın!”
İnsan Yüce Mevla’dan bir sır taşımaktadır ve O’nun halifesi noktasındadır. Melekler bu gerçeği görmüş ve Rabbin emirlerine uyarak Âdeme secde etmişlerdir. Aslında o secde ettikleri şey Âdemin madde kalıbı değil Rabbin üflediği o parçadır.
Günümüzdeki insan bu gerçeği göremediği için birbirine zulüm etmektedir. Savaşlar, insan öldürmeler bu kavarama ve algılama sorunu nedeni ile olmaktadır.
Bu gerçeği – sırrı gören çok az sayıda insan bulunmaktadır. Ancak onların bakış açısı ve algılayışı diğer insanlarla bir olmadığı için dışlanmalar ve sorunlar meydana gelmektedir.
Şu türkü dizeleri bu tür insanların çektiği sıkıntıya bir nebze olsun tercüman olmaktadır:
Kimse bana yaran olmaz yar olmaz
Mertlik hırkasını giydim........

© Anayurt