Foto muhabirliği, görünenle görünmeyen arasındaki o ince çizgide yürümektir. Bir fotoğraf, gerçeğin donmuş bir anıdır ama hiçbir zaman gerçeğin tamamı değildir. Objektife düşen ışık, sahada yaşananların yalnızca küçük bir bölümünü yakalar. Geriye kalan her şey bağlam, sesler, kokular, o anın gerilimi, insanların birbirine fısıldadıkları sözler, hatta fotoğrafçının yaşadığı korku kadrajın dışında kalır. Ve çoğu zaman, asıl hakikati belirleyen şey tam da bu görünmeyen alandır.

Sahada çalışan herkes bunu iyi bilir. Bir olayın içine girdiğinizde gördüklerinizle çekebildikleriniz arasında büyük fark vardır. Bir protestoda yüzlerce insan bağırır, koşar, panzerler ilerler, gaz bombaları gökyüzünü kaplar, ama siz yalnızca bir anı seçersiniz. Belki maskeli bir genç, belki kalkanın arkasında bir çift göz, belki de kalabalığın dalga gibi hareket ettiği saniyeler… İzleyici o kareye baktığında protestonun tamamını gördüğünü sanır, oysa gerçeğin yalnızca bir kıvılcımıyla yüz yüzedir. Fotoğrafın gücü buradan gelir, fakat aynı zamanda tehlikesi de buradadır.

Fotoğrafın doğasında seçim vardır. Nereye döneceğiniz, ışığın nasıl........

© Anayurt