Cumhuriyetimizin ikinci 100 yılında karşılaşabileceğimiz sorunları irdeleyen yazımızın son bölümüne Bakü’deki faaliyetimiz sebebiyle ara vermek durumunda kaldık.

Bugün sizlere biraz Bakü’den bahsedeceğim için bu ara verme maalesef bir hafta kadar daha uzaycak.

27 Ekim tarihinden itibaren Azerbaycan’da bulunan Atatürk Merkezi’nin daveti üzerine Amasya Üniversitesi’nden Profesör dr. Serap Taşdemir hocamızla birlikte Bakü’deydik.

Uçağımızın, Bakü Haydar Aliyev havalimanına indiği andan itibaren kendi evimizde gibiydik.. Azerbaycan, TC vatandaşlarından vize istemiyor.. Türkiye’ye girer gibi elinizi kolununuzu sallayarak Bakü’ye girmek çok güzel bir duygu. Herkesle Türkçe konuşabilmek çok hoş gerçekten.

Azerbaycan kendi zenginlik kaynaklarına sahip çıktıkça ekonomik ve sosyal gelişmesi de çok çok artmış. Bakü çok gelişmiş. Hazar denizi de bu hürriyet ve milli kimliğin ortaya çıkmasından adeta coşmuş. Gündüzü başka güzel, gecesi başka güzel.

Bakü’ye vardığımız ilk akşam otelimizin restoranından ve odamın balkonundan Hazar’ı izlerken, görünen son ışıkların arkasında Bakü’ye yakın Nargin adasının ışıkları vardı. 1. Dünya savaşında, Rusların aldıkları Türk esirlerini geçici olarak tuttukları esir kampı olan bu “Ölüm adası”ndaki şehitlerimizin ruhlarını selamladık ve dualarımızı gönderdik o akşam.

29 Ekim Cumhuriyet Bayramımızı da Bakü’de kutladık. Kutlamalarımıza Şehitler Hıyabanı denilen Ağaçlı yoldan başladık. Elçiliğimiz, maalesef bir gün önceki müracaatımız geç oldu diye, bizi akşam verilen........

© Anayurt