Neredeyse hemen herkesten aynı sözleri duyuyoruz: ‘Gördüğüm en heyecansız, renksiz seçim!’.

Özellikle 14 Mayıs ve 28 Mayıs seçimlerinde yoğun bir biçimde politize olan geniş kitleler, sonuçlar neticesinde hayal kırıklığına uğradı.

Değişime yönelik umutların ertelenmesinin üzerine daha da derinleşen ekonomik bunalım, insanların siyasetten ve siyasetçiden uzaklaşmasını hızlandırdı...

31 Mart seçimleri ve ortaya çıkacak tabloya duyulan ilgisizlik had safhada. Bireylerin genel apolitikleşme halinin seçmen kimliğindeki yansımasını bu süreçte en iyi şekilde görebilmek mümkün.

Şüphesiz bu tablo yöneticileri rahatsız etmemekte, tersine memnun etmektedir. Emekçilerin, aydınların, toplumsal dinamikleri oluşturan ve değişimlere yön verebilecek kesimlerin apolitikleşmesi, siyasete soğuk bakmaları, hatta zaman zaman siyaset karşıtı söylemleri ile beraberinde gelen tepkisizlik, siyasal iktidarın devamlılığı açısından önem arz etmektedir.

Muhalif seçmenlerin hayal kırıklığına ek olarak, desteklediği siyasal yapı iktidar olan kitlelerde de bir memnuniyetsizlik hali görülebilmektedir. Burada, oluşan ekonomik sosyal tablonun yanı sıra gidişata etki edebilme düşüncesi/isteği ile siyasetçilere duyulan itimadın zayıflaması etkili olabilmektedir.

Söz konusu bu uzaklaşma/kaçışın sonucunda popüler kültürün araçlarına yoğun bir yönelme görülmektedir. Bireysel çözümler, aktiviteler, eğlenceler, etkinlikler artış........

© 12punto