«Ανοιξε η κόλαση τις πύλες της και όλοι οι δαίμονες είναι έξω», έγραφε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στην «Τρικυμία» κάπου το 1610. Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Γάζα με τον αποτρόπαιο πόλεμο ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς.
Περί των αιμοδιψών δαιμόνων της Χαμάς έχουν γραφτεί πολλά. Κάποιες επικρίσεις εναντίον του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, καθώς και «παραινέσεις» για κατάπαυση πυρός, άρχισαν να διατυπώνονται και από συμμάχους του στη Δύση. Το γένος των ανθρώπων δεν αντέχει μεγάλες δόσεις της πραγματικότητος. Υπάρχουν όμως και άλλοι «δαίμονες» που λειτουργούν αυτόνομα. Την περασμένη Κυριακή, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Ισραήλ Αμιχάι Ελιγιάχου, όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα χρήσεως πυρηνικών στη Γάζα, απάντησε πως «είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο», μετέδωσε το Ρόιτερς.
Ευκαιρίας δοθείσης, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε ότι «το θέμα εγείρει πολλά ερωτήματα». Αμερικανός αξιωματούχος χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την επίμαχη δήλωση. Αντιδράσεις δεν υπήρξαν από τις χώρες της Ευρώπης.
Αλλά ούτε ανέμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Από τη στιγμή που ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ανάγκασε στην κυριολεξία τη Βρετανία και τη Γαλλία, που είχαν εμπλακεί με το Ισραήλ σε πόλεμο εναντίον της Αιγύπτου, να αποδεχθούν ψήφισμα καταπαύσεως πυρός του ΟΗΕ, στις 6 Νοεμβρίου 1956, η διαχείριση του Μεσανατολικού και ειδικότερα του Παλαιστινιακού περιήλθε στην Ουάσιγκτον. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την εποχή εκείνη, μία εξέλιξη ήταν κεφαλαιώδους σημασίας. Οι συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ που υπεγράφησαν στις 17 Σεπτεμβρίου 1978 από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν και οδήγησαν στη συνθήκη ειρήνης Αιγύπτου – Ισραήλ.
Κατά τρόπο παράδοξο, από μιαν άποψη, αρχιτέκτων της ιστορικής εκείνης εξελίξεως ήταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, που είναι αλήθεια πως δεν χαίρει μεγάλης εκτιμήσεως στις ΗΠΑ. Συμβαίνουν κάτι τέτοια ενίοτε στην ιστορία της ανθρωπότητος.
Πολλά έχουν γραφεί περί του κ. Νετανιάχου και η στήλη αυτή δεν έχει πρόθεση ούτε φιλοδοξεί να λύσει το «αίνιγμα» της προσωπικότητος του Ισραηλινού πρωθυπουργού. Ωστόσο, υπάρχει ενδεχομένως μία κάποια αντιστοιχία με όσα συνέβησαν πριν από μερικές δεκαετίες στην ίδια περιοχή.
Ηταν 6 Ιουνίου 1982, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις εισέβαλαν στον Λίβανο, στο πλαίσιο επιχειρήσεως «Ειρήνη στη Γαλιλαία» που είχε επεξεργασθεί ο Αριέλ Σαρόν, την εποχή εκείνη υπουργός Αμύνης του Ισραήλ.
Η συντριβή του παλαιστινιακού στρατού θα εξανάγκαζε τον Αραφάτ να διαπραγματευθεί μια λύση, ήταν το σκεπτικό του Αριέλ Σαρόν. Είναι, όμως, άλλο θέμα να αντιπαρατίθεται κανείς με στρατιωτικές δυνάμεις και απολύτως διαφορετικό να μάχεται τους «δαίμονες» της Χαμάς στις υπόγειες σήραγγες της Γάζας, σκοτώνοντας αμάχους.
Μετά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Pax Americana έγινε με ανακούφιση δεκτή από τη Δύση. Αλλά εδώ και κάποια χρόνια, αντί της «Παγκοσμίας Τάξεως» που εγγυόταν η Ουάσιγκτον, φαίνεται να περνάμε σε μία φάση «Παγκόσμιας Αταξίας».
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Ali Fathollah-Nejad
Rami G Khouri
Nikkei Editorial
visit website
