“Son 22 yılda ortalama kur ile 2 trilyon 756 milyar 502 milyon dolar vergi toplandığı, buna yarım trilyon dolara yakın borçlanmayı, özelleştirme gelirlerini de eklerseniz muazzam bir milli servet yaratıldığını düşünürseniz böyle bir coğrafyada halen halkın önemli bir bölümünün yaşamakta olduğu açlık, yokluk, yoksulluk normal midir? Ortada ciddi bir ‘paylaşım ve bölüşüm’ sorunu yok mu?”

Gençlerle konuşmalarımda söz dönüyor dolaşıyor hepsinin kafasının gerisindeki “İnsanlar nasıl zenginleşiyor, biz nasıl zenginleşeceğiz?” sorusuna takılıyor. Daha orta yaş üzerindekiler ise ellerindeki küçük ya da büyük zenginliği değer kaybettirmeden nasıl koruyabileceği, hangi yatırım araçlarına yöneltebileceği üzerine yoğunlaşıyor.

Kimileri çoğu zaman kaynağı meçhul, alın teri ile dürüstçe kazanılması zor milyon ya da milyarlarca dolar ile hoyratça oynar, şatafatlı bir yaşam sürerken kimisi 15,000 TL emekli maaşı ile nasıl ev kirası ödeyip yemek masraflarını karşılayacağına, çocuklarının eğitim harcamalarını ödeyeceğine kafa yoruyor, işin içinden çıkamayınca da çaresizlikten çırpınıyor.

Dört kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması 15,000 TL’nin üzerinde. Bu, açlık sınırı. Nüfusun yüzde 60’i böyle yaşıyor. Gıda dahil diğer tüm temel harcamaları için bir haneye girmesi gereken aylık toplam gelir tutarı ise 49,000 TL civarında. Bu da yoksulluk sınırı. Ülkenin yüzde 38’i, yani 33 milyon civarında insanımız da işte bu sınırın altında. Doğru dürüst yaşam süren geride yüzde kaç nüfus kalıyor, onu da siz hesaplayın artık.

Bu dengesiz manzara sadece bize özgü değil. Daha vahimi az gelişmiş Asya, Afrika ve Latin Amerika........

© yetkinreport.com