Cumhuriyet Gazetesi'nin epeyce yıl önceki pazar ekinde, vatanımın gururu Fazıl Say ile yapılmış bi söyleşi okuduk. Tam sayfa yer verilmiş, doyurucu bi sohbet idi bu, özetle.
Söyleşiye ait fotoğrafların birinde Fazıl Say'ı, kedileriyle, masa başında, elinde kalem ve önünde 2 adet büyükçe nota defteri ile görüyorduk.
Üstad, beste yapıyordu yani.
Beste, piyano başında mı yapılır sandınız?
***
Giresun'un onuru Ahmet Kaçar'ı ise, elinde ud, şiir yazarken gördüm bi gün.
Rahmetli adam, eskimiş kırık-dökük udundan almaya çalıştığı bi notacık sesle, yarım kalmış bi şiirinin dizesine sözcük kondurmaya çalışıyordu.
Okyanusun büyüklüğüne bakar mısınız? Ahmet Amca'mızın ud çalabildiğini sanmıyorum. Kesin olan; yalnızca nota bilgisi olduğuydu.
Hayret ettim, şaşakaldım, büyülendim, ağzımı açamadım?
Zaten üstad o........

© Yeşilgiresun