Hayat işte!
Takvimden eksilirken günler, yaşayamadıkları değil yaşadıklarıdır insan demiş ya şair! Belki de bazı sözleri şairler dememiştir de onlar, şairleri kıskandıracak kadar çoktan şiir olmuşlardır.
Cümleyi daha derli toplu bir şekilde ifade etmeye çalışacak olursak; insan, yaşadıkları ve /ya yaşayamadıkları ve de hayallerinin toplamıdır ya!
Uzun ince bir cümle gibidir hayat, ha koptu ha kopacak. Kopacak dersiniz kopmaz, tamam daha da bir şey olmaz dersiniz bir bakmışsınız iki seksen yerlerdesinizdir.
Belki de böyle olması gerekiyordur. Bu yüzdendir belki de hayat gailesinde birçoğumuzun dikiş tutturamaması! Hayatın olağan akışını kabullenmek istemeyişimizdendir belki de yarım kalan onca şey!
Uzun ince bir cümle gibidir dedim hayat demin, güldün sanki! Benzetmeye mi güldün, bana mı yoksa hayata mı bilemiyorum ama sen hep gül insan kardeşim! Sen hep gül. Sen hep gül ki içimizin nasır tutmuş yanlarından bir bahar devşirebilelim yeniden. Sen hep gül ki pas tutan düşüncelerimizin üzerindeki ölü toprağını süpürüp geçsin gözlerinin aydınlığı. Sen hep gül ki unutulmaya yüz tutmuş hislerimiz dal budak salsın yüzünün atlasında.
Sen gül ki güneşin bir anlamı olsun, yağmurun, rüzgârın, bulutun, ırmağın, toprağın, ağacın, çiçeğin, çocuğun, bugünün, yarının…
Sen gül ki şiirlerin bir anlamı olsun, türkülerin bir manası.
Sen gül ki kundaktaki bebeğin, sokaktaki........

© Yeşilgiresun