Aykırı olduğu için inanıyorum parantezinde bir yaşamı ikame ettirmenin bedeliymiş yalnızlık!
Noktanın nereye koyulduğu kadar çizginin nereden çekildiği de bir o kadar önemliymiş!
Her bir şeyi yaşayarak öğrenmekmiş tecrübe ve tecrübe, toplamıymış tüm yaşananların.
-mış'la, -miş'le, ilerleyen bir yazının içinde olmak da varmış meğer kaderde! Birbirine kopmaz bağlarla bağlanan gönüllerin sermayesi hüzünmüş ancak!
Kelimelerin sessizliğe büründüğü anların adıymış özlemek!
Hasret, gözyaşlarının gizliden gizliye akmasıymış meğer!
Mesafeler kısalsa da artsa da eksilmeyenmiş sevgi.
Harala gürele geçiyormuş hayat! Şuraya koşayım, buraya yetişeyim derken tükeniyormuş yaşam! Günler eksiliyor, dostlar arkadaşlar azalıyor, zaman tükeniyormuş her an!
Azalan takvimdeki yapraklar değil, ömürmüş meğer! Gün dediğin dünün pişmanlıklarıyla yarının umutlarının yekunuymuş asıl! Hayat, sevinçle kederin toplamıymış neticede!
Göz açıp kapayıncaya değin geçenmiş yaşam! Mutluluk kıymeti bilinmeyen bir hazineymiş! Keder, sevinç gibi ödünçmüş şairlerden! Sevgi paylaşıldıkça büyüyenmiş her şeye rağmen! Sevgi, kopmaz bağlarla bağlanmakmış birbirine!-En azından Çin mitolojisine göre!-
........

© Yeşilgiresun