Yıllar önce arkadaşım Önder Canpolat, bir insanı siyasi düşüncesine göre yakınlık veya uzaklık veyahut sempati duyma yerine ilk tasnifi, tembel veya çalışkan olup olmadığına göre yapmak gerektiğini söylemişti. Hatta tembel insanı, hangi siyasi fikri taşırsa taşısın yaşamının içine sokmayacaksın, yakınına yaklaştırmayacaksın demişti. O güne değin bu yönüyle hiç düşünmemiştim. Bu uyarıdan sonra insanları ilk önce bu ayrıma göre değerlendirdiğimde çok haklı olduğuna kanaat getirmiştim. Bugün de bu düşüncemi koruyorum.
***
Yetişkin insanlar, genellikle var olanı korumaya çalışır, yeniliğe karşı çıkar. Yani, muhafazakâr davranır. Yeni bir fikri benimsemekte zorlanır. Nedense, belirsizlik, bu insanları korkutur. Değiştirmenin, açacağı sonuçlarla karşılaşmak istemez. Elindekine sımsıkı sarılarak yitirmek istemez. Yaşlandıkça, bu yöndeki çabalar daha da artar. Acaba, neden?
Hâlbuki bebekler, çocuklar, gençler değişimden, yenilenmeden, öğrenmeden yanadır. Aykırı davranarak yeni bir bilgiye ulaşır ve öğrenme sürecini yaşarlar. Biz, ona “merak” diyerek sınırlamaya çalışırız. Yaşam mücadelesinin ilk ve en güçlü adımı, nefes almaya başlamak ve ardından anasının memesini bulmaktadır. Diğer bir deyişle verilenle yetinmemektir. İtiraz ederek, kabul etmeyerek, gelişmenin sağlanmasıdır. Doğa sürekli olarak yenilenmeden, gelişmeden, büyümeden, seçicilikten, nitelikten ve ilerlemeden yanadır. Her........

© Yeşilgiresun