Ramazan ayının bitiminden sonra gelen “bayram”ın adlandırılmasında tartışma süregelmiştir. “Ramazan Bayramı” mi diyeceğiz, “Şeker Bayramı” mı? Dindar kesim “Ramazan Bayramı”, seküler kesim ise çoklukla “Şeker Bayramı” der. Her iki kesimde de çocuklar “şeker”de ısrarlıdırlar. Ramazan veya şeker... Elbette dinî bayram. Neticede bir sevinç günündeyiz, şükür günündeyiz. Adlandırmayı tartışmaya açmanın bir manası var mı? Tartışacaksak “bayram” ifadesini de tartışırız. (Dikkat; “söylem” demiyoruz, “ifade” diyoruz!)

“Bayram”ı ezelden beri Türkler kullanır. Ramazan/şeker bayramının Arapçası “îdü’l-fitr”, Farsçası “îd-ı fitr”dir. Kurban Bayramı ise Arapçada îdü’l-adhâ, Farsçada îdü’l-kurban’dır. Biz “kurban”ı Farslardan almış, “Kurban Bayramı” demişiz.

Bir kesimde “Osmanlı” öne çıkar... Osmanlı muhakkak “Ramazan Bayramı” demiştir, derler. Dönemin kaynaklarına girdiğimizde “şeker bayramı” adlandırmasıyla da karşılaşırız. İlk ne zaman “şeker” öne geçmiştir? O kaynağı bilmiyoruz. Türk Yurdu dergisinin Osmanlı yazısıyla çıktığı dönemde Ramazan Bayramı’na rastlayan sayılarının ilk sayfasında “karilerimizin şeker bayramını kutluyoruz.” yazılıdır. (Belki de “kari ve karielerimizin” yazılıdır. Tam aklımda değil. O dönemlerde çoklukla erkek okuyucu için “kari”,........

© Yeniçağ