Recep Tayyip Erdoğan: “Kampanyanın ikinci kulvarında ise farklı maskeler altında sahnelenen şeriat düşmanlığı vardır. İslam'ın hayata dair kurallarının bütününü temsil eden şeriata düşmanlık, esasında dininin bizatihi kendisine husumettir.” diyerek “şeriat” fitilini ateşledi. (1 Şubat 2024)

Saflar daha belirginleşti. Bir tarafta şeriat isteyenler (şeriattan tabiî ne anlıyorlarsa), diğer tarafta şeriat istemeyenler. Şeriat istemeyenler de grup grup... Toptan dini reddedenler, şeriatın uygulanamayacağını düşünenler, “Anayasa maddelerine bakın şeriat var mı?” diyenler...

2021’de yapılan bir ankette Türkiye’de şeriat isteyenlerin oranı yüzde 12 çıkmıştı.

Şeriatın en çok tartışıldığı şu zamanda, yine anket yapılsa ne çıkar?

Burada rakamların hiçbir önemi bulunmuyor. Çünkü “şeriat”ın ayrıntısından kimsenin haberi yok. Şeriat=İslâm. Bilgi bu kadar.

Dinde zorlama yoktur. “Şeriat isterük!” diye bangır bangır bağıranlar, şeriatın nasıl geleceğini düşünüyorlar mı acaba?

Öncelikle Bakara suresinin 256. ayetini akıllarına getiriyorlar mı? “Lâ ikrâhe fî’d-dîn=Dinde zorlama yoktur.)”

Diyanet’in Kur’ân Yolu Tefsiri’nde bu ayetin nasıl açıkladığına bir bakalım isterseniz:

“Din; bilgi, inanç ve amelden oluşan bir bütündür. Bir insana zorla bilgi verilebilir, fakat zorla inanması sağlanamaz. Çünkü iman kalbin tasdikidir, bildirilenin doğru olduğuna insanın içten kanaat getirmesi ve inanmasıdır. Bu inanma ancak serbest irade ile karar vermeye ve tercih etmeye dayanır. Ayrıca kalbin ve zihnin içinde olup bitenleri başkasının bilmesi mümkün olmadığından, zora mâruz kalan kimsenin “İnandım” demesi halinde bunun içteki duruma uygun olup olmadığı kontrol edilemez. Sonuç olarak bir kimse ne zorla inandırılabilir ne de zor altında inandığını söyleyenin içtenliğine güvenilebilir. Dinî amelin özü ihlâstır. İhlâs, yapılanların Allah rızâsı için gerçekleştirilmesidir. Zorla bir davranışta bulunan insanın dinî........

© Yeniçağ