Türk siyasetinin ekopolitik yönelimlerine dair söylenecekler var. Partiler tümden

küresel sermayeye

tabi bir ekopolitik kurdu. Bir

Vatan Partisi

direniyor. Bir de

Cumhur İttifakı’nın

özü.

Maalesef siyaset olması gerektiği gibi ekopolitik farklılaşmayla değil popülist akım ve retoriklerle çeşitleniyor.

Bir kafa karışıklığına işaret eden bu bulanıklık dahi düzenin değişmeye başladığını göstermeye yeter.

Halk partisi gibi bazısında ekopolitik falan koptu gitti. Eylem-söylem tutarsızlığı içinde bir gidişat sergileniyor. Gelecek partisi zira…

Deva falan iyi gene. Yaramaz ama ne olduğu belli.

Türkiye’de ekopolitik duruşuyla küresel sermaye karşısında kemikleşmiş partiler vardı. Takip edemedim uzun zamandır ancak geçen hafta önüme bir fırsat çıktı.

Sözcü TV’de hemşehrim de olan Sn

Mahmut Arıkan’ı

izledim. Özlem Gürses sordu. “Samimiyet” temalı bir muhalefet söylemiyle soruları karşıladı.

Gürses konuyu ekonomiye getirdi.

Saadet Partisi

ne öneriyor gibi bir soru sordu.

İşte dedim, siyonizm tam gemi azıya almışken Saadet Partisine sorulacak en iyi soru. Ya da belki yegâne soru…

Ama ne fayda, simitler-çaylar havada uçuştu, Sn Arıkan bir kere olsun “

adil düzen

” demedi, diyemedi. Vay be…

Türk siyasetinin geliştirdiği en değerli iki kavramlaştırmadan ikincisini sahipsiz gördüm.

Birincisi

Nizam-ı âlem i’la-yı kelimetullah

… Fatih’ten miras…

Oysa

Erbakan

’ın........

© Yeni Şafak