Türkiye’deki şirketler genellikle verimsizlik ve kaynakları doğru yönetememekle suçlanır. Gereğinden fazla çalışan istihdamı, ihtiyaçtan daha büyük üretim tesisleri, vardiya sayısına değil makine sayısına bağlı büyüme stratejileri ve kurumsallaşma konusundaki dirençleri ilk akla gelen eleştiriler olarak sıralanabilir. Hatta dönem dönem kredi genişlemesi olduğunda da elde edilen finansmanın işletme sermayesi olarak kullanılmadığı bunun yerine gayrimenkul alımına yöneldiği de ilk sırada gelen suçlamalardan bir tanesidir.

2016 yılındaki KGF destekli büyük kredi genişlemesinin olduğu yılda ise bazı işletmelerin eriştiği finansmanın bir kısmı ile gayrimenkul alması çok eleştirilmiş ve o dönem reel sektörü canlandıran paketin sağladığı büyük faydası yerine bu küçük eleştiriler ön plana çıkarılmıştı.

Ben de konuya salt akademisyen olarak baktığım dönemlerde kısmen bu eleştirileri anlamlı bulsam da istisnai bazı örneklere takılmamak gerektiğini ifade ediyordum. Ancak takip eden yıllarda reel sektör tecrübem artınca ve şirketlerin saha pratiğine şahitlik edince söz........

© Yeni Şafak