Türkiye’nin kültürel mirası içinde oyuncak müzeleri, çocukluk deneyimlerinin toplumsal dimağ ile birleştiği ender alanlardan birini oluşturur. Her bir müze, bulunduğu şehrin ruhunu taşıyan, tarih ile koleksiyonculuğu buluşturan, ziyaretçiyi gündelik yaşamın ağırlığından çıkarıp başka bir zamansallığa yönlendiren özgün bir kültür mekânı niteliği taşır. Bu kurumların ortaya çıkışı genellikle bireysel gayretlerin sürdürdüğü uzun soluklu arayışların sonucudur. Türkiye’nin farklı şehirlerinde gelişen bu müzecilik hareketi, zaman içinde güçlü bir kültür ağına dönüşmüş, yerel inisiyatiflerin koleksiyonlarıyla genişleyen bir bütün hâlini almıştır. Şimdi bu müzelerden birkaçına bakalım:

ANKARA’DA

Ankara’da 1990 yılında açılan oyuncak müzesi, ülkemizde bu alanda kurumsallaşma yönünde atılmış ilk ciddi adımlardan biri olarak kabul edilir. Başkentteki bu kurum, oyuncak tarihinin yerli literatürde görülmeyen bir biçimde ele alınmasını sağlayarak sonraki müze oluşumlarının düşünsel zemininin güçlenmesine katkı vermiştir. Ziyaretçi kitlesi açısından çocuklarla sınırlı kalmayan bu müze, yetişkinlerin kendi geçmişlerine dönük hatırlama süreçlerini de harekete geçiren bir mekânsal atmosfer oluşturmuştur. Koleksiyon yapısı, dünyanın farklı kültürlerinden getirilen örnekleri içermesi sayesinde geniş bir tarihsel çerçeve sunmaktadır.

İZMİR’DE

İzmir’in Urla ilçesine bağlı Bademler Köyü’nde oluşturulan oyuncak müzesi, köy ölçeğinde kültür üretiminin ne tür bir derinliğe ulaşabileceğini gösteren etkileyici bir örnektir. Arkeolog Musa Baran’ın girişimiyle kurulan bu müze, köyün kültürel kimliğine entegre bir müzecilik anlayışı geliştirmiştir. Ziyaretçi burada Ege’nin yerleşik kültürünün üretim tarzlarını sezmeye imkân veren bir bütünlükle karşılaşır. Ahşap, tekstil ve metal objelerin farklı dönemlere yayılan temsil gücü, koleksiyonun iç ritmini belirler.

ANTALYA’DA

Antalya’da açılan oyuncak müzesi, turistik........

© Yeni Birlik