Bir gün Cuma hutbesi sırasında bir genç: “Kudüs işgal altında, başka şeyler anlatmayı bırak da, Kudüs’e sefere çıkmayı emret” der. Selahaddin Eyyubî cevap vermez. Ertesi gün sabah namazına camiye geldiğinde, “o soruyu soran genç nerede?” diye sorar. Genç yoktur, gelmemiştir. Cemaate şöyle seslenir: “Müslümanlar, sabah namazlarında da camileri doldurduğu vakit Kudüs bizimdir. İşte bu yüzden cihada gidemiyoruz.”

Filistin meselesinde “Biz Filistin ve Kudüs için ne yapabiliriz?” sorusunun ilk cevabı namaz kılmaktır. Müslüman namaz kılmıyorsa, en büyük dayanak noktasını, kuvvetini kaybetmiş demektir. Kendine hayrı olmayan birinin bir başkasına; vatana, millete veya islâm âlemine yardım etmesi mümkün olabilir mi?

Saltanat kaldırılıp, meclis kurulduktan sonra Bediüzzaman Said Nursi, M. Kemal’in ısrarlı davetleri neticesinde Ankara’ya meclis’e gider. Orada milletvekillerinin büyük bir çoğunluğunun namaz kılmadığını görünce, işe namazdan başlar. Yani mecliste öncelikle bir “namaz........

© Yeni Asya