Fen bilimleri gibi sosyal bilimler de elbette bir hakikati ihtiva eder. Yalnız fen bilimleri sosyal bilimlerden farklı olarak hakikati laboratuvar ortamında ve tecrübeler neticesinde açığa çıkardığından genel ve nesnel bir yönteme sahiptir.

Buna karşılık mesela tarih, bir sosyal bilimdir. Geçmiş; takvimiyle, şahıslarıyla, mekânıyla nesnel iken “tarih ilmi”nin kendisi özneldir ve öznel olmak zorundadır.

Bu sebeple tarih ilminden -değer yargıları nispetinde- dersler çıkarılır ve ibretler alınır. Diyebiliriz ki geçmiş, tarihçinin hammaddesi olması yönüyle nesnel; işleme tabi tutulması veçhesiyle öznel bir boyut kazanır.

1930 yılında Türk Ocağı’na bağlı “Türk Tarihi Tetkik Heyeti” kurulur. Daha sonra “Türk Tarih Kurumu” ismini alacak olan bu heyet, M. Kemal’in isteği üzerine “Türk Tarihinin Ana Hatları” ismiyle tek ciltlik bir kitap hazırlar. Bu kitabın bir özeti 30.000 adet basılarak “her yaştan öğrencinin okuması isteğiyle bütün okullarda satışı yapılır.”

Temel amaç ise milli bir tarih oluşturmaktı. Bunun için de bilhassa “Kur’an’da yer alan yaratılışa ilişkin görüşleri çürütmek ve böylece bilimin verilerini ortaya koymak!” gerekiyordu.

© Yeni Asya