Üstad Hazretlerinin bu ifadesinin tezahürünü ömrümüz boyunca çok kez gördük. Onlardan bir tanesi…

“Merhaba;

İsmim ….., Dokuz yaşımda babamı, altı şubat depreminde ablam ve iki kız kardeşi kaybettim. Annem çok şükür enkazdan yaralı olarak kurtuldu. Bu kayıpların beni cezaevinde ne kadar etkilediğini kelimelerle anlatmam mümkün değil. Ancak geçen bu süreçte manevi olarak tutunacak bir dal aradım. Çünkü kardeşlerimin toprak altında çürüdüğünü ve yok olduklarını düşünmek beni günden güne eritti.

Her ne kadar imanım olsa da aklım ve kalbim görmediği bir alemi görmek istedi. Yaşadığım bu imtihanları bir türlü anlamlandıramadım. Elimdeki imkanlar nispetinde İmam-ı Rabbani, İmam-ı Gazali ve meal gibi birkaç kitabı inceledim. Ancak meal dışındakiler yaşadığım bunalıma yönelik cevaplar dışındaydı. Her ne kadar meal iyi gelse de istidadımın çok üstünde anlamlar ihtiva ettiğinden, tefsir niteliğinde olan Risale-i Nur’a çok ihtiyacım var.

Bu ihtiyacı yaşadığım........

© Yeni Asya