Vizontele filminde unutulmaz bir sahne vardır; muhtarın oğlu arabayı çalıştırmaya uğraşır ama çalıştıramaz. Ve kaputu açıp içine bakar ve “Baba, akü yok!” der. Aslında o sahne bugünün Türkiye’sine bir mesaj bırakır. Akü yoksa araba yürümez. Bizim ülkemizin arabası da elektriksiz, benzinsiz, mazotsuz yürümez. Devlet, şirketler ve biz hane halkı; hepimiz aslında “enerji muhasebesi” tutuyoruz. Gider tablosunda enerji fiyatları ilk sıralarda ve bu tabloyu denkleştirmek bazen elimizde olmuyor. İşte bu nedenle devlet babaya “baba enerji yok” demek geliyor içimizden.

Dünya enerji piyasası bir satranç tahtasına benzer. Taşların çoğunu da petrol üreticileri ellerinde tutar: Suudi Arabistan, Rusya, İran ve ABD. Ortadoğu, tarih boyunca hiçbir zaman güvenli bir sahne olmadı; siyasi bir kıvılcım fiyatları anında yukarı çeker. Küresel riskler arttıkça, enerji fiyatları da borsadaki hisse senetleri gibi yükselir. Türkiye için bu tablo büyük bir dezavantajdır; çünkü cari açığımızın aslan payı enerji ithalatından gelir. Yılda 100 milyar dolar civarında açık veriyoruz ve bu 1,3 trilyon dolarlık milli gelirimizin yaklaşık yüzde 8’ine denk geliyor.........

© Yeni Ankara