Spor, yalnızca kasların çalışması, kalbin ritmi veya terin akması demek değildir. Spor, bireyin özgüvenini inşa eden, sosyal hayata katılımını güçlendiren, ruh sağlığını destekleyen bir yaşam biçimidir. Ancak bu temel hak, Türkiye’de engelli bireyler açısından hâlâ “erişilebilir” bir gerçeklikten uzak durmaktadır.

Bir spor salonuna girdiğinizde dikkatinizi ilk çeken şey, kapının engelli girişine uygun olup olmaması değil mi? Oysa bu basit fiziksel ayrıntı, birçok engelli birey için günlük yaşamın en önemli sorunudur. Rakamlar, durumun boyutunu anlamamız için önemlidir. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’nın verilerine göre milyonlarca engelli vatandaşımız bulunmaktadır. Bu bireylerin bir kısmı için spor, yalnızca hobi değil, sağlıklı yaşamın bir bileşeni olarak tıbbi tavsiye ile bile önerilmektedir. Ne var ki, spor salonlarının fiziksel şartları ve erişilebilirlik kriterleri bu bireylerin hak ettiği spor olanaklarını sunmaktan uzaktır. Bir görme engelli vatandaş için salon içinde yönlendirme hissedilebilir yollar ve sesli uyarı sistemleri yokken, ortopedik engelli bir birey için spor aletlerinin uygun yükseklikte olmaması ya da geniş erişim alanlarının bulunmaması, spor yapmayı fiilen engellemektedir. Bu tam anlamıyla........

© Yeni Ankara