Özel gereksinimli (engelli) bireylerin hareketi, berekete nasıl dönüşüyor?

Ahmet Gülümseyen

Hareket eğitimi ve sporun özel gereksinimli (engelli) bireylerin hayata uyumu ve yaşam kalitesini artırmada önemli bir süreç oluşturmaktadır. Doğuştan veya sonradan bir uzvu eksik olan veya uzvunun işlevini tam olarak yerine getirememesi, bireylerin yaşam kalitesini olumsuz etkilemektedir.

Bu olumsuzluğu ortadan kaldırmanın en önemli aşaması/süreci, bireylerin ‘zorunlu’ gereksinimlerinin yerine getirilmesi. Küçük yaş dediğimiz 0-6 ve 06-12 yaş aralığında bu hassas dönemli verimli olarak değerlendirilmesi gençlik ve yetişkin dönemin ön hazırlığını olmaktadır.

Mesleki eğitimin sonucunda tüketici konumundan üreten konumuna gelen bireyler böylelikle, kendine güven ve verimliliğin bir yansıması olarak üreten bir kimliğe bürünüyor, çalışmaları topluma yararlı bir şekilde yansımaktadır. Yazımız içerisinde vereceğimiz birkaç misal, yapılması gerekenler konusunda önemli mesaj oluşturacaktır…

HAREKETİN BEREKETE DÖNÜŞME SÜRECİ

Hasta yatağındaki bireyin egzersiz ve hareket eğitimiyle, sporla birlikte ‘kürsüye’ taşındığını görüyoruz. Ulusal ve uluslararası spor organizasyonlarında bunun çok sayıda örnekleri var.

Bedensel, görme, işitme ve zihinsel engelli bireyler, kendisine tanınan imkânlar doğrultusunda nasıl başarılar elde ettiğini bir çok örneğe şahit olduk. Engel grubu ayırt etmeksizin her özel gereksinimli (engelli) bireyin yapabileceği bir spor branşı olduğunu gördük.

Yaptıkları spor branşlarıyla hayat akışı değişen, kaliteli yaşam sürün birey sayılarının son 15-20 yıllık süreçte katlanarak arttığına şahit olmaktayız. Bu artışın olmazsa olmazı, ‘engellilik’ gerçeğini dikkate alınarak spor tesisi ve beden eğitimci sayısının artışıyla mümkün olmakta. Engellilik sürecine ayak uyduramayan idareciler/yöneticiler elbette ki yok değil. Bu yokluğu ortadan kaldırmak ise merkezi yönetimlere düşmektedir. Yılda bir güne ‘engelliler günü’ deyip, fotoğraf........

© Yeni Akit