Son iki yıldır Gazze’de süregelen katil İsrail’in saldırıları ve işgali altında ortaya çıkan insani kriz sonrasında Washington’da masaya konan “Gazze İçin 20 Maddelik Barış Planı”, yalnızca ateşkesle sınırlı bir girişim değil; bölgenin geleceğini yeniden şekillendirmeyi hedefleyen stratejik bir yol haritası olarak öne çıkıyor. Planın en dikkat çekici unsuru ise, Gazze’nin yönetimini devralacak Barış Konseyi [Board of Peace] ve bu yapıda eski İngiltere Başbakanı Tony Blair’e biçilen özel rol. Yaptığım kapsamlı araştırmalar, bu sürecin ani bir diplomatik refleks değil, önceden hazırlanmış bir uluslararası mimari olduğunu gösteriyor. Donald Trump’ın planında yer alan 14. ve 15. maddeler -“Uluslararası Yeniden Yapılanma Kurulu” ve “Yatırım Odaklı İyileşme”- savaş sonrası Gazze’nin yalnızca insani yardım değil, sermaye güdümlü bir yeniden inşa modeliyle yönetileceğini işaret ediyor. Bu yaklaşım, TBI'ın (Tony Blair Institute for Global Change) 2023 tarihli “Çatışma Sonrası Bölgeler İçin Dayanıklı Ekonomiler” raporuyla neredeyse bire bir örtüşüyor. Raporda savaş sonrası yönetimin, “uluslararası fon ve teknik danışmanlıkla stabilize edilmesi” gerektiği vurgulanıyor. Bu modelde, yerel yönetimler sembolik bir temsil düzeyinde kalırken, altyapı, enerji, sağlık, eğitim gibi stratejik alanlar uluslararası yatırımcılar ve danışman ekiplerce yönlendiriliyor. Kısacası, Gazze’nin geleceği için kurgulanan yönetim biçimi, ekonomik egemenliği fiilen küresel sermayeye devreden bir formül öneriyor. Trump’ın planında Blair’in adı açık biçimde geçmese de, DW’nin Nisan 2025 tarihli analizinde, “Gazze Barış Konseyi’nin Trump başkanlığında kurulacağı, Blair’in ise yürütücü rol üstleneceği” belirtiliyor. Bu, sembolik bir atamadan fazlasını ifade ediyor. Çünkü,........

© Türkiye