Η Ελλάδα των πολλών που μένει πίσω
Του Θέμη Μπάκα, πολιτευτή Αχαΐας
Η κυβέρνηση επιμένει να μιλά για «ισχυρή ανάπτυξη», για «ρεκόρ τουρισμού», για «εκτίναξη του ΑΕΠ».
Όμως, όταν σβήσουν τα φώτα των παρουσιάσεων, η πραγματική Ελλάδα δεν βλέπει ανάπτυξη. Βλέπει λογαριασμούς που δεν βγαίνουν, ανασφάλεια που βαθαίνει και μια καθημερινότητα που στενεύει. Γιατί την ίδια στιγμή που η οικονομία – στα χαρτιά – «τρέχει», η χώρα εξακολουθεί να δαπανά για κοινωνική προστασία μόλις το 22,8% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης βρίσκεται στο 27% και άνω. Με άλλα λόγια: η Ελλάδα είναι από τις χώρες με τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανάγκες, αλλά με το πιο φτωχό κοινωνικό κράτος. Και αυτό δεν είναι ατύχημα. Είναι πολιτική επιλογή.
Η πιο ακριβή στέγη, το πιο αδύναμο κράτος πρόνοιας και μια κυβέρνηση χωρίς σχέδιο για 7 χρόνια
Πώς γίνεται μια χώρα με από τα υψηλότερα κόστη στέγασης στην Ευρώπη να μην έχει παρουσιάσει εδώ και επτά χρόνια ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στεγαστικής πολιτικής; Πώς γίνεται η Ελλάδα να βλέπει τις τιμές των ενοικίων να εκτοξεύονται, τους νέους να ασφυκτιούν – και το κράτος να παρακολουθεί σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο;
Η Κομισιόν είναι ξεκάθαρη στην πρόσφατη έκθεσή της:
«Όσα κράτη ενίσχυσαν μόνο τη ζήτηση χωρίς να αυξήσουν την προσφορά κατοικιών, είδαν τις τιμές να εκτοξεύονται. Αντίθετα, όσα έλαβαν δομικά μέτρα – αύξηση νέων κατοικιών, ενίσχυση κοινωνικού αποθέματος, απλοποίηση αδειοδοτήσεων – συγκράτησαν το κόστος.»
Η Ελλάδα; Επιμένει στο ίδιο λάθος μοντέλο: επιδοτεί τη ζήτηση, δεν χτίζει σπίτια, δεν αυξάνει το κοινωνικό απόθεμα, δεν συγκρατεί τις τιμές. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό:
Το 71,9% των νέων 18-34 ετών ζει στο παιδικό δωμάτιο.
Ο μισθός τους εξαφανίζεται μέχρι τη 14η ημέρα του μήνα λόγω........





















Toi Staff
Sabine Sterk
Gideon Levy
Penny S. Tee
Mark Travers Ph.d
Gilles Touboul
John Nosta
Daniel Orenstein
Joshua Schultheis
Rachel Marsden