Στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική υπάρχει μόνο σκοπιμότητα. Είναι η φράση που αποδίδεται στον Λένιν και περιγράφει γλαφυρά πολλά από όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ας πούμε, μπορεί ένα κόμμα να κρεμάσει στα μανταλάκια, να διαβάλλει, να στοχοποιήσει, να επιχειρήσει να απονομιμοποιήσει ηθικά δύο πρώην πρωθυπουργούς, οκτώ υπουργούς και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και κάποια χρόνια μετά ο τότε αρχηγός του να το περιγράψει ως «ατυχή χειρισμό». Μπορεί ένα κόμμα να επιχειρήσει να αποκτήσει κανάλι δικής του επιρροής, στήνοντας έναν διαγωνισμό τηλεοπτικών αδειών και υπουργός του να καταδικαστεί ομόφωνα στο Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία ότι κατά τη διενέργεια του διαγωνισμού προέβη σε παρασκηνιακές αντιθεσμικές ενέργειες προκειμένου να αποκτήσει κανάλι φίλα προσκείμενος επιχειρηματίας και επίσης όλο αυτό να χαρακτηριστεί ως «ατυχής χειρισμός». Δηλαδή ήταν ένας ατυχής χειρισμός η προσπάθεια να κλείσουν τα μισά κανάλια της χώρας και να λειτουργούν μόνο τέσσερα με το επιχείρημα ότι τόσα υπαγόρευε ένα ινστιτούτο της Φλωρεντίας, ή ο διορισμός κομματικού κομισάριου στη διεύθυνση του μεγαλύτερου δημοσιογραφικού ομίλου της χώρας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ