Diğer

Konuk Yazar

26 Aralık 2025

Personelin işle ilgili olsun veya olmasın yol giderlerinin karşılanması için çeşitli yöntemler uygulanmaktadır. Bunların başlıcaları aşağıdaki gibidir:

Öncelikle personelin şirketin işleri dışında kendi özel yol giderlerinin nakdi olarak karşılanmasının personele verilen bir menfaat olması nedeniyle ücret olarak değerlendirileceğini ve gelir vergisi ve sosyal sigorta primine konu edileceğini belirtmek gerekir. Personelin ev ile iş arası gidiş gelişlerinin karşılanması da Maliyece özel yol gideri olarak yorumlanmaktadır. Personele verilen toplu taşıma kartları için de vergisel olarak aynı şey geçerli olmakla birlikte bunlar ayni ödeme olduğu için sosyal güvenlik primine konu olmazlar.

Şu kadar ki personele verilen toplu taşıma kartı veya nakdi yol yardımlarının GVK’nın 23/10 maddesinde belirtilen tutar (2025 yılı için günlük 126 TL) kadarlık kısmı işle ilgili olup olmadığına bakılmaksızın gelir vergisinden istisnadır. Diğer yandan personelin toplu olarak işe gidiş gelişlerinin karşılanması da GVK’nın 23/10 maddesi uyarınca gelir vergisinden (ayrıca sosyal güvenlik priminden) istisnadır.

Bir ödemenin ücret matrahına girmemesi için iş için yapılmış olması gerekir. Bu kapsamda şirketin sahip olduğu veya kiraladığı otomobilleri personeline tahsis etmesi durumunda bunun personele sağlanmış ayni menfaat olduğu cihetle otomobilin aylık kirası emsal bedel olarak alınarak stopaja tabi tutulması gerektiği ileri sürülebilir. Keza otomobilin işverence karşılanan akaryakıt ve tamir-bakım giderleri gibi diğer giderleri için de stopaj yapılması gerektiği ileri sürülebilir.

Bununla birlikte, bir otomobilin personele tahsisinin temel sebebi bunun işle ilgili kullanılmasıdır. Bu nedenle, otomobilin personele sağlanmış ayni ücret olduğu görüşüne katılmıyorum. Kaldı ki, bir aracın personelin özel amaçları için kullanılmış olmasının somut bir şekilde ortaya konularak olsa olsa özel amaçla kullanımların ayni ücret olarak değerlendirilmesi mümkün olabilir. Danıştay’ın tespit edebildiğim kararlarında konuya bakış açısı da bu yöndedir (Danıştay Dördüncü Dairesi’nin 25.9.2012 tarihli ve E. 2010/5654, K. 2012/4557 sayılı kararı ile Danıştay Dokuzuncu Dairesi’nin 24.09.2024 tarihli ve E.2022/3328, K.2024/4260 sayılı kararı). Ayrıca 7194 sayılı kanunla binek oto giderlerine yönelik olarak getirilen gider kısıtlamaları da özel amaçlı kullanımların olduğu varsayımına dayanmaktadır. Yani personele........

© T24