Yanarak hayatlarını kaybeden 5 çocuktan biri de henüz 1 yaşında bebekti. Çocukların yanması kötülüklerin en kötüsüydü. Kendi içimizde, kendi kusur kabahatimizin ana ürünü kötülüğün bilinci bile saman alevi…

Yandı, söndü.

Parlayıp, bitti.

7 gün geçti.

Unutuldu.

★★★

Yanıp sönerek, parlayıp biterek unutmak yerine olayın köküne inerek; “bu ülkede bir daha çocuklar ve bebek kardeşleri yanmasın” diye bir kalıcı bilinç seferberliği başlatılabilirdi.

Her şeyimiz vardı.

Bakanımız şansımızdı!

Aile Bakanımız, eğitim görüp büyüdüğü ve politik hayata başladığı Belçika’da, “kötülüğe karşı kollektif bilinç yaratılmasına” tanık olmuş biriydi.

★★★

Okurum.

Bana mektup gönderdi.

Mektubunda; Belçika toplumunun, bir yaşanmış kötülükten hareketle, nasıl kollektif olarak (toplumsal bilinçle) ayağa kalktığını ve ayağa kalkanlardan birinin de aileden sorumlu Bakan Mahinur Özdemir Göktaş’ın babasıyla birlikte Belçika’da yaşayan bütün Türklerin olduğunu yazdı.

★★★

Mektup özetle şu:

“Belçikalı seri katil; Marc Dutroux 6 kız çocuğunu kaçırmak, işkence ederek öldürmek suçundan tutuklandı. Yargılanmaya başlandı. Fakat bu kötülük Belçika yaşayan yerli yabancı herkesi toplumsal bilinçle harekete geçirdi. Bütün evlerin pencereleri, kapıları, duvarları öldürülen çocukların resimleriyle süslendi.

★★★

Ve Belçika tarihine altın harflerle geçen “MARCHE BLANCHE (Beyaz Yürüyüş)” adlı kitlesel ses yükseltme gerçekleşti. Yürüyüşe ben, eşim, oğlum, o........

© Sözcü