Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe. Bir sözünle Öcalan’ı Meclis’e çağır, öbür sözünle Belediye Başkanı’nın evinin kapısına saat 5.45’de dayan...

Tezgah var...

Durmadan baş vurulan eski tezgahın özlü tarihçesini büyük ve ölümsüz yazar Aziz Nesin, bir Karadeniz türküsü ile anlatmıştı.

Gidiyorum Tonya’ya

Tonya’ya oturmaya

Tonya’dan kız aldım

Heybemi doldurmaya

★★★

Türküyü Kemal Tahir, hep aynı tezgah kurulup, iktidarı elinde tutanlar uydurma kanıtlarla, karalama ve bel altı vuruşlarla dönemin yazarları, çizerleri, muhalefet yapanları sabah şafak vakti evlerinin kapıları kırılarak alınıp polis arabasına bindirilince söylermiş. Kemal Tahir hücreye atıldıklarında da, “Gidiyorum Tonya’ya...” sözünü virit edermiş.

Virit etmek:

Diline dolamak.

★★★

Diline dolarmış çünkü tezgahların kurulmasının tarihi Türkiye’de II. Abdülhamit’in yastığının altına koyup da ülkeyi yönettiği Machiavelli ‘nin “Prens” adlı kitabında yazdıklarının yeniden ve yeniden tekrar edilip sürmesiymiş:

Her yol meşrudur.

Halkı aldat.

Her yalanı söyle.

Böl ve yönet.

Asla iktidardan gitme.

★★★

Aziz Nesin, yaşarken tanıştığı, görüştüğü, birlikte çalıştığı, yolunun kesişip beraber olduğu yerli ve yabancı yazar, ressam, sanatçı, düşünür, politikacılar için “Birlikte Yaşadıklarım” başlığı altında tuttuğu notları oğlu Ali Nesin, babasının ölümünden sonra; “Birlikte yaşadıklarım birlikte öldüklerim” başlığıyla bir kitapta topladı. Bulursanız okuyun. Bu kitapta Türkiye’nin 100 yıllık “tezgah tarihinden” ibret verici, bugünü de aydınlatıcı birinci kaynak bilgiler........

© Sözcü