Sene 1942... Babam, Başbakan. Aynı zamanda Fenerbahçe Başkanı. Ankara’dayız. Fenerbahçe’nin Ankara’da maçı var. Kardeşim ve dayımla birlikte maça gitmek istiyoruz. Ama havamız olsun diye bizi babamın götürmesini istiyoruz. Babamdan çekindiğimiz için söyleyemiyoruz, anneme söylüyoruz. Annem, babama aktarıyor, çocukları maça götür diyor. Babam, “peki” diyor. Hep birlikte başbakanlık makam aracına biniyoruz, stada geliyoruz. Şeref tribününe oturup, sahayı en güzel yerden seyredeceğimizi düşünürken, babam şoföre sesleniyor “şurada dur” diyor. Cüzdanından para çıkartıyor, dayıma veriyor; “haydi bakalım çocuklar, gişenin önüne geldik, gidin biletinizi alın” diyor!

Oğlu anlatıyor bunu, ŞÜKRÜ SARACOĞLU ’nun oğlu. Başbakan, Fenerbahçe Başkanı... “Avanta almayacaksın” diyor. Alt tarafı bilet... Evladına bile ayarlamıyor. “Her ne almak istiyorsan, mutlaka parasını ödeyeceksin” diyor. “Suistimalin küçüğü büyüğü olmaz” diyor.

Sene 1946... Seçim bitmiş; Şükrü Saracoğlu kendisini milletvekili seçen İzmir halkına teşekkür etmek için, doğum yeri olan........

© Sözcü