Bir zaman yerel gazetemizde, sonra da Ankara’nın günlük gazetesi Zafer’de birlikte yazılar yazmıştık, O’na, “Kalemini susturma, senin, insan yaşamına katkı sunacak önemli mesajlar verecek birikimlerin ve yazma yeteneğin var,” demiştim.
Sonra Serpil Özdemir’in eşi, değerli insan İsmail Özdemir, Türk Silahlı Kuvvetlerinde sürdürdüğü komuta kademesindeki görevinden emekli olmuştu, kendisinin de sesi soluğu kesilmişti. Madden ve manen durumları uygun olduğu için, “Yaşamlarının ikinci baharını yaşıyorlardır, ülke ve dünya seyahatlerinde yaşamın tadını çıkarıyorlardır” diye düşünüyordum. Üstelik iki de güzel oğulları vardı, yetişmişler, başarılı yaşam öykülerini sürdürüyorlardı.

Meğer yanılmışım, Serpil Özdemir, emekliliğin tadını çıkarmaya kalkışmamış, insanlık adına bir şeyler üretebilmek için kendisini yazma işlerine vermişti. Artık unutmaya yüz tuttuğum bir sırada sosyal medyada, “Serpil Özdemir’in öykü kitabı ‘Mühürlü Yaprak’ yayınlandı” haberini görünce belki de ondan daha çok heyecanlandım, 7 Ekim’de, Ankara Ticaret Odası (ATO) Tesisleri’ndeki kitap fuarında imza günü olduğunu öğrenince iple çektim o günü...

Koşa koşa gittim o gün ATO........

© Sonsöz