Şu dün­ya­da, bir yan­dan çok şid­det­li sar­sın­tı­la­ra; di­ğer ta­raf­tan bir çi­çe­ğin na­rin de­se­ni­ne şa­hit olu­yo­ruz. Ay­nı za­man­da se­ma­la­rın ür­per­ti­ci gü­rül­tü­sü­ne, bül­bü­lün ne­fis bes­te­si­ne ku­lak ve­ri­yo­ruz. Her şe­yin ga­yet ince he­sap­larla yaratıldığı açık. Her şey, O’nun kud­re­tiy­le ha­yat bu­lu­yor. “Bü­yük Pat­la­ma” di­ye ad­lan­dı­rı­lan olay ay­nı Kâ­dir’in ese­ri. Şu çi­çek bah­çe­si­nin in­ce mo­tif­le­ri de... Aslında kâinat, Rabbimizin Celâl ve Cemâl tecellilerinin bir eseridir.

Böy­le­si bir âle­min göz­de misafiri in­sa­nı, yü­ce Al­lah im­ti­ha­na tâ­bî tut­tu. “Her şey zıd­dıy­la bi­li­nir” ku­ra­lın­ca iyi­ler­le kö­tü­le­ri yan ya­na ge­tir­di. İn­san cev­he­ri, bir sı­na­ma ate­şiy­le im­bik­ler­den geç­ti. Be­şer ma­de­ni, yan­dı yan­dı. Dağ­lar gibi cu­ruf yığınları bir ya­na ayrıldı. El­mas kıymetindekiler di­ğer ta­ra­fa... Bo­yun­la­ra ta­kı­lan kol­ye­nin ma­ce­ra­sı­na, sof­ra­mı­zın mis ko­ku­lu ek­me­ği­nin hikâyesine dik­kat ede­lim. İn­sa­nın ke­male er­me­si de ko­lay ol­ma­sa ge­rek.

Ta­rih ne­ler kay­det­ti, neler. Vahyin ulaş­ma­dı­ğı coğ­raf­ya­lar­da ki­mi­le­ri hür, efen­di; ba­zı­la­rı da kö­le, hiz­met­kâr idi. Hat­ta Aris­to: “İn­san­lar iki grup ha­lin­de do­ğar­lar; hiz­met eden­ler, hiz­met edi­len­ler.” di­yor­du. Ba­tı, bu an­la­yı­şı hep can­lı tu­tmuştur.

Ni­ha­yet, za­man en ta­lih­li gün­le­ri­ne va­sıl ol­du.........

© Risale Haber