Atsız’ın dediği gibi “Kahramanlık; içerek acı ölüm tasından, ileriye atılmak ve sonra dönmemektir.’’ Kahraman olmak için neler yapılır bu hayatta. Dünyanın sayısız güzelliğini bir kenara atıp sadece bir hedef yolunda, bir ülkü yolunda yürümek, o yola koşar adım gitmektir kahramanlık. Kahramanlık yeri geldiğinde en sevdiğiniz insanlara sırt çevirip bilmediğiniz kavşaklara girmektir yalnız başına. Ve kahramanlık, yeri geldiğinde milleti için, en sevdiği insanlar için, kandaşları uğrunda canını feda eden insanlardır. Bir direnişin, Türkistan’ın sembol ismi Osman Batur. Kahramanlık denince aklıma ilk gelen isimlerin başında gelir.

Pek duyulmamış, belki de gerekli ilgi gösterilmemiş bir isimdir Osman Batur. Kelamım yettiğince bu pek bilinmeyen ama bizler için çok önemli olan kahramanı anlatmak isterim.

Asıl adı Osman İslamoğlu olan ve ilerideki kahramanlıkları neticesinde Batur namını alan Osman Batur, 1899’da Altay’da Köktogay beldesinin Öndirkara köyünde dünyaya geldi. Türk töresine uygun olarak çok küçük yaşta ata binmeyi öğrendi. Altı yaşında ata binmeye başlayan Osman Batur 10-12 yaşlarında iyi bir süvari oldu. Bölgede Türk okuluna devam eden Batur, öğrencilik hayatında da oldukça parlaktı.

Osman Batur, askerlik eğitimini Büyük Kazak Kahramanı Böke Batur’un himayesinde aldı. Osman Batur’un mücadele ile dolu hayatındaki ilk kapı Moğollardı. Bir gün yengesi ile kendisini tutuklarlar. Askerlerle yola devam ederken bir anda askerlerin üstüne çullanır ve iki askeri de alaşağı ederek evine döner. Ardından durumu öğrenen Moğol yetkililerinin görevlendirdiği birisi, olayı anlamak üzere Osman Batur’a gelir. Batur’un verdiği cevap tam da kendi kanına yakışan cinstendir: “Evet bu işi ben yaptım fakat bunu, iddia edildiği gibi şahsî bir çıkar sağlamak için değil, milletimizin zaten yüce olan şanını kendi çapımda daha da yükseltmek için yaptım. Eğer beni böyle uydurma suçlamalar ile yakalasalardı onlar için övünç kaynağı olacak ve beni aşağılayacaklardı. Bu fırsatı vermedim. Olay budur” deyince Moğol yetkililer tarafından görevlendirilen Küliy Teyci yetkililere Batur’u bulamadığını söyleyip olayı kapatır.

Osman Batur yiğit ve gürbüz bir delikanlı olup çıkmıştır herkesin karşısına. Duruşu ile sevdiklerine güven, düşmanlarına ise korku verir. Bir gün, mücadele basamaklarından ikincisi olan Çinliler ile karşı karşıya getirir kader. Çinliler Kur’an-ı Kerim yakmış ve camilere saldırmıştır bir barbara yakışır şekilde. Bu olay sonrasında ilk başta üstü kapatılır gibi olmuştur. Lakin o ateş bir kere yanmıştır. O mücadeleci ruhun içine isyan ateşi düşmüştür bir kere. Zaman akıp........

© Pusula Gazetesi