Sabah kahvaltısından bir kare… Altına not düşülmüş: “Güzel bir başlangıç.”

Bir çiçekli sokaktan yürürken kaydedilen 7 saniyelik bir hikâye: “Ruhum burada kaldı.”

Bir akşam yemeği masasının kuşbakışı görünümü…

Ve hemen ardından gelen beğeniler, yorumlar, tepkiler.

Peki ne oldu da biz, yediğimiz, içtiğimiz, yürüdüğümüz sokakları, seyrettiğimiz gün batımını mutlaka başkalarına gösterme ihtiyacı duyar olduk?

Artık sadece yaşamak yetmiyor. Yaşadığını başkalarına göstermeyen, neredeyse hiç yaşamamış sayılıyor.

Amerika’da yapılan bir araştırmada (Przybylski, 2013), sosyal medya kullanıcılarının büyük bir kısmının hayatlarında “bir şeyleri kaçırıyor olma korkusu” (FOMO) yaşadığı, bu korkunun da sürekli paylaşım ihtiyacını tetiklediği........

© Pusula Gazetesi