Yine bir infaz düzenlemesi ile daha karşı karşıyayız. Bana sorarsanız, her infaz düzenlemesi, bir vicdan terazisi meselesidir. Bir yanda cezaevindeki binlerce hükümlü, diğer yanda mağdurlar ve onların yakınları... Bir yanda toplumsal güvenlik, bir yanda yeniden topluma kazandırma umudu...Göreceksiniz 11. Yargı Paketi de diğer infaz düzenlemeleri gibi bu dengeyi tutturmaya çalışacak ama kimseyi tam olarak ikna edemeyecek. Bu yazımda Polyana bakış açısıyla fazla iyimser olamayacağım ancak bu felaket tellalı olduğum anlamında da gelmiyor. Gerçekçi bir bakışla soruyorum: Bu paket ne getirecek veya ne götürecek? Tek ve en büyük sorum, denge mümkün mü? Her yargı paketi gibi, Bu yargı paketi’nin resmi hedefleri de diğerleri gibi. İnfaz sisteminde eşitliği sağlamak, ceezaevlerindeki yoğunluğu azaltmak, daha önceki af ve denetimli serbestlik uygulamalarında dışarda kalanlara fırsat tanımak, belirli suç tiplerinde cezaları artırarak caydırıcılığı artırmak, denetimli serbestlik sistemini genişletmek. İlk bakışta olumlu ve kulağa hoş geliyor değil mi? Ama mesele detaylarda gizli. Şu bir gerçek ki cezaevleri Türkiye’de ciddi anlamda dolu. Kapasitenin çok üstünde tutulan mahkumlar, personel yetersizliği, rehabilitasyon eksikliği... Daha bir sürü şey sayabiliriz. Bu ortamda sadece cezayı çekmek değil, insanca yaşamak bile zor. Yani bu düzenleme, cezaevlerindeki aşırı yükü hafifletirse bir nebze olsun nefes aldırabilir. Ama sorun şu, cezaevi yükü sadece sayıdan ibaret değil. Sorun rehabilitasyon, tekrar suç işleme oranı,........

© Pusula Gazetesi