Κωνσταντίνος Μάγνης
Στη μέση αχλάδια. Από τη μια μεριά η κυρία που τα πουλάει. Από την άλλη ο κύριος που τα αγοράζει. Συζητούν κατά την αρχαία παράδοση, όπου αγορά σήμαινε ένα πράγμα, δηλαδή δύο, τη ζώνη όπου διασταυρώνονται άνθρωποι, αγαθά και οικονομικές αξίες, μια συνάντηση η οποία παράγει κοινωνικό και πολιτικό σφυγμό. Ανέκαθεν το ορεκτικό των συναντήσεων ήταν ο καιρός, διότι από τις διαθέσεις του εξαρτώνται πολλά. Πολλώ δε μάλλον τώρα που οι διαθέσεις του εκδηλώνουν μια διπολική κυκλοθυμία. Ο κύριος και η κυρία συζητούν για τη συμπεριφορά του ουρανού σαν το ντεκόρ μιας δυστοπίας η οποία ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες και τις σταθερές, τώρα πλέον δεν βρέχει όπως έβρεχε, οι εκρήξεις της βροχής δεν αφήνουν τη γη να ανασάνει, την πνίγουν αντί να την ευεργετούν. Συμπέρασμα: Η ζωή μας δεν είναι όπως την ξέραμε. Η συζήτηση για τον καιρό θα δέσει με την πραγματικότητα που διαμορφώνεται σε σχέση με τον παραγωγό, αλλά και την κοινωνία γενικότερα: Όλα εντάσσονται σε ένα πλέγμα μεθόδευσης που αποσκοπεί σε αδικίες και εύνοιες.
Δε βλέπεις τι γίνεται;
Πώς δεν βλέπω.
Τι είναι αυτό που βλέπουν; Το οφθαλμοφανές: Πάνε να εξαφανίσουν τον αγρότη, να μειώσουν τις καλλιέργειες, να συρρικνώσουν την παραγωγή, να μας πετάξουν έξω από το παιχνίδι. Οι ΚΑΠ, οι πράσινες μεταβάσεις, τα κόστη, οι υποχρεωτικές προσαρμογές. Το υποκείμενο στο «πάνε» είναι ευκόλως εννοούμενο, αναφερόμαστε σε ένα εξουσιαστικό κέντρο που συνενώνει ευρωηγεσίες και εθνικά γκουβέρνα, όλοι σε ένα παιχνίδι, μέτοχοι σε ένα κοινό συμφέρον, το ολιγαρχικό. Συγκέντρωση εξουσίας και μέσων παραγωγής, πολιτική και χρήμα συναντώνται σε έναν σκληρό, δόλιο και ανίκητο μηχανισμό.
Ετσι είναι.
Αμ πως δεν είναι. Ετσι δεν έγινε και με την κλωστοϋφαντουργία;
Τι έγινε με την κλωστοϋφαντουργία; Η συζήτηση θα αναστήσει ιστορίες αποβιομηχάνισης, η οποία εκλαμβάνεται ως δοκιμασμένο μοντέλο μιας συμπαιγνίας που επαναλαμβάνει τη μεθόδευση. Η κατάρρευση των εθνικών μονάδων του νήματος, του υφάσματος, του ενδύματος, δεν ήταν ασφαλώς μια νομοτέλεια που επέβαλαν οι δραματικές αλλαγές στους όρους παραγωγής, αλλά στημένο σχέδιο που υπηρετούσε αδυσώπητους κεφαλαιοκρατικούς σχεδιασμούς.
Οι συνομιλητές διακατέχονται από την κοινή αντίληψη ότι οι ασθενείς παραγωγικές τάξεις είναι προστατευτέες και προστατεύσιμες, Στο μέτρο που δεν βλέπουν επαρκή και πειστικά μέτρα, εδραιώνεται μέσα τους η πεποίθηση της συμπαιγνίας.Οι ματιές τους φωτίζονται από τον μικρό θρίαμβο για τη λύση της εξίσωσης. Είπαν ελάχιστα, αλλά όσα χρειάζεται για να αλληλοβεβαιωθούν ότι αποτελούν μέλη της ίδιας Φιλικές Εταιρείας, ενός πολυάνθρωπου και ισχυρού κοινωνικού ρεύματος που παράγει πολιτικά αποτελέσματα, δυσκολεύοντας τις κυβερνήσεις που έχουν απέναντί τους και υποχρεώνοντας τις αντιπολιτεύσεις να το κολακεύουν και να ενθαρρύνουν, συνήθως επαυξάνοντας.
Η απλούστευση οδηγεί στη συνομωσιολογία και στην τερατολογία, κάποια στιγμή.
Ο λαός δεν είναι υποχρεωμένος να κατέχει οικονομολογία και να συλλαμβάνει τα περίπλοκα φαινόμενα. Ο λαός ξέρει τα βασικά γράμματα, την αριθμητική του νοικοκυριού του και μετέχει στην παραδοσιακή κουλτούρα για τις δουλειές και την πολιτική.
Αν σ’ αρέσει μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα από την Ανδρο, είπε ο λαός. Λάμπρο Κατσώνη, είπες ότι θα μας λεφτερώσεις με πλάτες του Τσάρου. Δε μας λεφτέρωσες, αλλά συνετρίβης στη ναυμαχία της Ανδρου από τον σουλτάνο. Ή ήρωας θα γινόσουν, ή σούργελο.
Να περάσει ο επόμενος και καλή του τύχη.
Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
