Κωνσταντίνος Μάγνης

Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για έναν άνθρωπο, πόσο μάλλον για τον Άλλο Ανθρωπο. Πάλι καλά: Τις προηγούμενες ημέρες το πανελλήνιο θέμα ήταν η μακάβρια εξαφάνιση ενός Μεσολογγίτη που έγινε διάσημος και εθνικά συμπαθής δολοφονούμενος και όχι εν ζωή. O όρος «κρεοπώλης» ουδέποτε είχε ηχήσει ως τόσο απεχθής, από τον καιρό του «χασάπη Μένγκελε», των στραοπέδων συγκέντρωσης. Αυτή τη φορά το θέμα είναι μια διαφαινόμενη υπεξαίρεση υπό το καθεστώς ανθρώπινης αδυναμίας και η κραυγαλέα αντίθεσή της προς το υπερβατικό προσωπικό μοντέλο του διαπομπευμένου πρωταγωνιστή.

Η προσωποποίηση της καλοσύνης, μια πρωτοχριστιανική μορφή, ένας αηβασίλης της κατσαρόλας, που διασταύρωνε χίπικο κοινοβιακό ακτιβισμό με ανθρωπισμό Σβάιτσερ και Φλόρενς Νάτινγκέιλ, ένα μαγειρευτό Νόμπελ Ειρήνης, έσκασε μαζί με τη φούσκα της εικόνας........

© Pelop