Παύλος Μαρινάκης

Κατά τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού διαλόγου για νόμο, με τον οποίον δίνεται το δικαίωμα στους εκλογείς εντός κι εκτός Ελλάδας να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, μέσω επιστολικής ψήφου, διαφάνηκε επί της αρχής μια όχι και τόσο συνηθισμένη συναίνεση.

Ηταν η στιγμή, για μια ιστορική καμπή σε ένα απολύτως συναφές νομοσχέδιο, στο να συμφωνήσουμε -για μια φορά- στα αυτονόητα, να δείξουν όλα τα κόμματα την ωριμότητα για την οποία τους εμπιστεύθηκαν οι πολίτες και να διευρύνουν το δικαίωμα για επιστολική ψήφο στους Ελληνες του εξωτερικού… και για τις εθνικές εκλογές.

Αντί, όμως, να λειτουργήσουν όλοι ως επιτάσσει το κοινοβουλευτικό καθήκον, προς όφελος των πολιτών, μακριά από μικροπολιτικές και ενστάσεις επί της διαδικασίας -την οποία σεβόμαστε τηρούμε και τιμούμε- οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και κυρίως εκείνες που είχαν δηλώσει τη διάθεση να υπερψηφίσουν, κυριεύθηκαν -για μια ακόμη φορά- από το «Σύνδρομο της Γενικής Συνέλευσης».

Οπως τον καιρό, που συμμετείχαν σε ΓΣ στα πανεπιστήμια, με τεχνάσματα, προφάσεις ή με το «έτσι θέλω» αγνοούσαν τη βούληση των φοιτητών και έβαζαν μπροστά το κομματικό ή «αγωνιστικό» συμφέρον, δυστυχώς και τώρα στη Βουλή καταφεύγουν στις ίδιες μεθόδους.

Θα ήταν δικό τους πρόβλημα, αν με τη στάση τους δεν κρατούσαν πίσω τη χώρα, την στιγμή που η κοινωνία μας καλεί να πάμε συντεταγμένα μπροστά.

Το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές θα ψηφιζόταν και χωρίς την αντιπολίτευση. Την ώρα, που έπρεπε να αποδείξουν τα κόμματα -και κυρίως εκείνα που πιστεύουν πως μπορούν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας- ότι η συναίνεση που ήθελαν να δείξουν δεν ήταν
των λόγων αλλά των έργων κατέφυγαν σε τεχνάσματα και προσκόμματα.

Αν, όντως, συμφωνούσαν με το νομοσχέδιο κι όχι με την τροπολογία, θα μπορούσαν να καταψηφίσουν μόνο το σημείο με το οποίο διαφωνούσαν. Δεν συμφωνείς ή διαφωνείς «αλά καρτ» με έναν νόμο. Δεν παίζεις με τις ζωές πολιτών, δεν αλλάζεις την άποψή σου απ’ τη μια στιγμή στην άλλη.

Είναι αυτή η αντίληψη, που μας κράτησε δέσμιους σε λογικές του παρελθόντος, εκείνη που πήγε πίσω δεκάδες μεταρρυθμίσεις, εκείνη που μας έκανε αρνητικό παράδειγμα, παγκοσμίως. Εκείνη, που δεν επέτρεψε στα μη κρατικά πανεπιστήμια να γίνουν νωρίτερα πράξη, εκείνη που υποχρέωνε για χρόνια τους πολίτες να μπαίνουν σε πλοία και αεροπλάνα για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, ενώ θα μπορούσαν να το κάνουν -χρόνια πριν- από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.

Πενήντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είχαμε την ευκαιρία να λύσουμε, μια και καλή, μια ακόμα εκκρεμότητα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης την έχασαν, όπως την έχασαν και οι πολίτες, που ζουν στο εξωτερικό, σχετικά με τις βουλευτικές εκλογές. Ελπίζουμε όταν επανέλθουμε με την κατάθεσή της να την υπερψηφίσουν!

Ο δογματισμός αυτός και η στείρα αντιπολίτευση, μόνο και μόνο για να αντιταχθούν κάποιοι στην -όποια- κυβέρνηση, είναι που για χρόνια καλλιεργούν την απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και στο πολιτικό σύστημα. Αυτή, που απομακρύνει τους νέους από τις εξελίξεις στην πολιτική. Αυτή είναι η απάντηση στο «γιατί;» που αναρωτιόμαστε όλοι.

Ο καθένας κρίνεται από τη στάση του, με βάση τις πράξεις κι όχι τα λόγια. Και είναι οι πολίτες οι μόνοι, οι οποίοι θα κρίνουν αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης έπραξαν ορθά ή όχι, καταψηφίζοντας την τροπολογία. Είναι οι πολίτες εκείνοι, που εμπιστεύονται και επικροτούν τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και αλλαγών και δεν θέλουν, πλέον, να μένουν κολλημένοι στο παρελθόν.

Και το έχουν αποδείξει σε περισσότερες από μια εκλογικές διαδικασίες, ανοίγοντας τον δρόμο των τομών και της προόδου.

Το σύνδρομο της «Γενικής Συνέλευσης» και οι εκπρόσωποί του ανήκουν, πια, στο παρελθόν.

Τώρα είναι η στιγμή που αναμετρόμαστε με την Ιστορία και πρέπει να πάμε μπροστά.

QOSHE - Το σύνδρομο της Γενικής Συνέλευσης - Παύλος Μαρινάκης
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Το σύνδρομο της Γενικής Συνέλευσης

14 0
30.01.2024

Παύλος Μαρινάκης

Κατά τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού διαλόγου για νόμο, με τον οποίον δίνεται το δικαίωμα στους εκλογείς εντός κι εκτός Ελλάδας να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, μέσω επιστολικής ψήφου, διαφάνηκε επί της αρχής μια όχι και τόσο συνηθισμένη συναίνεση.

Ηταν η στιγμή, για μια ιστορική καμπή σε ένα απολύτως συναφές νομοσχέδιο, στο να συμφωνήσουμε -για μια φορά- στα αυτονόητα, να δείξουν όλα τα κόμματα την ωριμότητα για την οποία τους εμπιστεύθηκαν οι πολίτες και να διευρύνουν το δικαίωμα για επιστολική ψήφο στους Ελληνες του εξωτερικού… και για τις εθνικές εκλογές.

Αντί, όμως, να λειτουργήσουν όλοι ως επιτάσσει το κοινοβουλευτικό καθήκον, προς όφελος των πολιτών, μακριά από μικροπολιτικές και ενστάσεις επί της διαδικασίας -την οποία σεβόμαστε τηρούμε και τιμούμε- οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης και κυρίως εκείνες που είχαν δηλώσει τη διάθεση να υπερψηφίσουν, κυριεύθηκαν -για μια ακόμη φορά- από το........

© Pelop


Get it on Google Play