Κωνσταντίνος Μάγνης

Ηταν μια στοίβα βιβλία αφημένα στο πεζοδρόμιο και ένας οικτρά ντυμένος άνδρας από πάνω, παχύς, με ξέχειλες σάρκες έξω από τα πυτζαμοειδή του παντελόνια. Ρακκοσυλλέκτης της κακιάς ώρας. Είχε βουτήξει σε έναν μπλε κάδο όπως οι δύτες για αρχαιότητες, που όμως πιάνουν σκουριές και αστερίες, και είχε ανασύρει τα βιβλία, μια σειρά εκδόσεων με κορακίσιο, σκληρό εξώφυλλο, από αυτές που καταλάμβαναν ολόκληρο ράφι στις παλιές βιβλιοθήκες. Κάποιος κληρονόμος σε κάποια ανακαίνιση αποφάσισε να τα ξεφορτωθεί.

Ο ταλαίπωρος καταδύτης είχε σκύψει πάνω από τη σειρά και είχε ρυτιδιάσει μάτια και μύτη, για να διαβάσει τον τίτλο, όχι πως θα χαμπάριαζε συγγραφέα ή έργο, αλλά ίσως ενστικτωδώς μπορούσε να υποψιαστεί την αξία του ευρήματος. Πιάνει τίποτα σε κανένα παλαιοπωλείο ή είναι σκέτη χαρτόμαζα; Οι τόμοι , στιβαροί και βαρύγδουποι, απεικόνιση της σοβαρότητας που διέπει την πνευματικότητα και την αστική τιμή, δεν είχαν και πολλά να πουν για την ιστορία των κατόχων τους. Που μπορεί να μην είχαν καμία ιστορία, αλλά υπογράμμιζαν την ταξική τους θέση με τους βαρείς καθωσπρεπισμούς των σκοτεινών, προστατευμένων σαλονιών και τις αυστηρής οικιακής ατμόσφαιρας, του καιρού που η αυστηρότης, τριτόκλιτο, συνεπαγόταν αξιοπρέπεια.

Μεγαλώσαμε σε σπίτια και περιβάλλοντα γεμάτα από βαρείς, χαρτόδετους τόμους, που τεκμηρίωναν κουλτούρα, μόρφωση και αυτοσεβασμό και που δεν πρέπει να μετακινήθηκαν ποτέ από τα ράφια τους. Τα άπαντα των μεγάλων Ελλήνων λογοτεχνών. Εγκυκλοπαίδειες. Η ρωσική λογοτεχνία. Υπό τας φιλύρας και Εριχ Μαρία Ρεμάρκ. Οι μεγάλοι του πνεύματος. Οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Το διάστημα. Σκαπανείς και στρατηλάτες. Η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του Ελληνικού Εθνους. Του Βυζαντίου. Λεξικά. Ανθολόγια ποίησης Και πολλοί άλλοι δευτερεύοντες και τριτεύοντες συγγραφείς που το εξώφυλλο τους έδινε αξία και ας μιλούσαν για ψιθύρους καρδιάς και ρομάντσα. Οι μεγάλοι συγγενείς ούτε καν καμάρωναν για την πνευματική αυτή περιουσία: Ηταν το αυτονόητο συμπλήρωμα του αστικού σπιτιού αλλά ουδέποτε το ξεφύλλιζαν, οι κυρίες ιδίως, αλλά εκείνες έστω το ξεσκόνιζαν. Οι μικροί ούτε που έδιναν την παραμικρή σημασία. Ηταν η αδιάφορη ζώνη της οικίας, τίποτε ευχάριστο, τίποτα ιντριγκαδόρικο, πλήξη και στατικότητα. Μούχλα. Σκούροι ξαπλωμένοι όγκοι.

Βλέποντας τη στοίβα των βιβλίων στο πεζοδρόμιο αναρωτηθήκαμε ποια είναι η χρησιμότητα και αξία ενός πράγματος που ουδείς χρησιμοποιεί. Ντουλάπια, σεντούκια, ράφια φορτωμένα με τη μαυρίλα της σοβαροφάνειας. Μετά από δεκαετίες νεκρικής ακινησίας, μπαίνει ο ήλιος της αποφασιστικότητας. Και το βιβλιομάνι καταλήγει στον κάδο. Το πετάς και θλίβεσαι, σαν να κόβεις δάχτυλα από την παιδική σου μνήμη, ακυρώνοντας τη σφραγίδα της οικίας. Το ανακαλύπτει ο σκουπιδοφάγος της γειτονιάς και ασελγεί με την πρεσβυωπική του άγαρμπη αμάθεια. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το Τίποτα της παρακαταθήκης και του βιώματος, συνειδητοποιείς τη γύμνια, την ελαφράδα, τη ματαιότητα. Το ψεύδος των γονέων. Και νιώθεις μια ελευθερία άβολη, ανατριχιαστική.

Σήμερα στα σπίτια δεν μπαίνουν ογκώδεις τόμοι, ούτε εγκυκλοπαίδειες. Τα βιβλιοπωλεία πουλάνε σχολικές τσάντες για να ζήσουν. Δεν παριστάνουμε καν ότι διαβάζουμε. Και οι κυρίες σταμάτησαν να διαμαρτύρονται για την παλιατσουρία, ενώ οι κύριοι, πολύ απλά, δεν υπάρχουν πια. Αν ο ρακοσυλλέκτης έψαχνε στον κάδο, θα είχε βρει μερικούς πεταμένους μέσα.

QOSHE - Σκουριές και αστερίες - Κωνσταντίνος Μάγνης
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Σκουριές και αστερίες

14 0
17.01.2024

Κωνσταντίνος Μάγνης

Ηταν μια στοίβα βιβλία αφημένα στο πεζοδρόμιο και ένας οικτρά ντυμένος άνδρας από πάνω, παχύς, με ξέχειλες σάρκες έξω από τα πυτζαμοειδή του παντελόνια. Ρακκοσυλλέκτης της κακιάς ώρας. Είχε βουτήξει σε έναν μπλε κάδο όπως οι δύτες για αρχαιότητες, που όμως πιάνουν σκουριές και αστερίες, και είχε ανασύρει τα βιβλία, μια σειρά εκδόσεων με κορακίσιο, σκληρό εξώφυλλο, από αυτές που καταλάμβαναν ολόκληρο ράφι στις παλιές βιβλιοθήκες. Κάποιος κληρονόμος σε κάποια ανακαίνιση αποφάσισε να τα ξεφορτωθεί.

Ο ταλαίπωρος καταδύτης είχε σκύψει πάνω από τη σειρά και είχε ρυτιδιάσει μάτια και μύτη, για να διαβάσει τον τίτλο, όχι πως θα χαμπάριαζε συγγραφέα ή έργο, αλλά ίσως ενστικτωδώς μπορούσε να υποψιαστεί την αξία του ευρήματος. Πιάνει τίποτα σε κανένα παλαιοπωλείο ή είναι σκέτη χαρτόμαζα; Οι τόμοι , στιβαροί........

© Pelop


Get it on Google Play